zondag 22 februari 2015

What's new.

Twee collages gemaakt.


De boeiende trilogie over "andere levens " van de onlangs overleden Zuid-Afrikaanse schrijver Andre Brink in het Nederlands gelezen. Andre Brink was sleutelfiguur samen met o.a. Breytenbach in de Afrikaanse literaire beweging die ageerde tegen de apartheid. Hij schreef zowel in het Engels als in het Afrikaans en was emeritus hoogleraar Engels aan de universiteit van Kaapstad. Vele boeken van hem zijn vertaald in het Nederlands.
Brink bleef in Zuid-Afrika wonen ondanks de criminaliteit en de huidige problemen van het multiculturele Zuid-Afrika.
Voor meer informatie:  http://www.nrc.nl/handelsblad/van/2015/februari/07/niets-kan-van-mij-een-zwarte-maken-1466786

Voor geïnteresseerden en liefhebbers van Afrikaans een beschrijving van de trilogie, "De blauwe deur", "Spiegel" en "Appassionata".
Eventueel te vertalen met Google translate, rechts boven blogarchief.
Het is natuurlijk geen perfecte vertaling met Google translate !

In 2008 word Ander lewens: ’n roman in drie dele gepubliseer. Hieroor skryf Helina du Plooy: "Die teks bestaan uit drie verhale oor drie stelle karakters wat na aan die einde van die laaste verhaal almal saam in ’n dramatiese insident betrokke is. Die drie dele of verhale is getiteld 'Die blou deur', 'Spieël' en 'Appassionata' wat, volgens die flapteks, ál meer met mekaar verwikkel raak en daarmee vrae stel oor die grens tussen droom en werklikheid, herinnering en verbeelding, die bekende en die onbekende.
“'Die Blou Deur’ het ek baie jare terug, in 1968, gekry toe ek die jaar in Parys was en op ’n dag van die mark af teruggekom het na die kamertjie wat ek by Breyten-hulle in hul woonstel gehad het," vertel Brink aan Murray la Vita (Die Burger, 9 Mei 2008). “En toe ek voor my groen deur te stane kom, het ek sommer net die lawwe gedagte gekry: hoe snaaks sal dit nie wees as ek aan my eie deur klop en ’n vreemde persoon maak oop nie – die geweldige skok daarvan.

“En ek het oor die jare partykeer weer begin dink ek moet teruggaan na daardie idee toe. Dit was eintlik ’n terugdwaal in ’n soort droomwêreld in. Die herinneringe aan daardie jaar in Parys met ’n paar drome wat ek intussen gehad het. Daar was een obsessiewe droom wat ek tot en met die skryf van ‘Die Blou Deur’ gehad het. Ek sou elke kort-kort in die nag droom dat ek êrens in ’n baie groot, deurmekaar gebou is. Ek kuier daar by vriende, of ek het ’n woonstel daar of iets. En dan moet ek uitgaan. En dan kan ek nie my pad terugkry in die gebou na die woonstel toe nie.

“Toe ek by die skryf hiervan kom, toe kom daardie droom terug, en ek dog toe dis nou ’n manier wat ek daai droom uiteindelik kan gebruik, want hy het my so gepla oor soveel jare. En die interessante is, van daardie moment af het die droom nooit weer teruggekom nie. Behalwe één keer! En dis eintlik ... as ’n mens dit so moet skryf, sal dit dalk kitsch lyk ... maar ek het weer die droom gehad so ’n rukkie nadat ‘Die Blou Deur’ gepubliseer was, waar ek in hierdie gebou was, uitgaan om iets te koop, terugkom ... en ek het toe my pad gekry.”

Heilna du Plooy skryf verder: "Al drie verhale het te make met kwessies van identiteit. In die eerste verhaal gaan ’n skilder om inkopies te doen en wanneer hy terugkom by sy ateljee, vind hy daar ’n vreemde vrou en twee kinders. Hy het hulle nog nooit tevore gesien nie, maar word ontvang as die eggenoot en pa. In die tweede verhaal kyk ’n man een oggend in die spieël en sien ’n gans vreemde gesig, meer nog, die gesig is swart. Hoewel almal skynbaar net soos tevore teenoor hom optree, ervaar hy self intense gevoelens van selfvervreemding en disoriëntasie. In die derde verhaal gaan dit om ’n musiekonderwyser wat gedroom het van ’n loopbaan as konsertpianis maar uiteindelik les gee aan (begaafde) leerlinge en goeie sangers begelei. Hy raak verlief op ’n sangeres en wanneer hy uiteindelik dink dat die verhouding tot vervulling sal kom, het hy ’n vreemde en waarskynlik noodlottige ervaring met ’n magies-realistiese of bonatuurlike vroulike verskynsel uit die verlede.

"In al drie gevalle bring die konfrontasie met die absolute onverwagte ’n diepgaande besinning teweeg wat ook daartoe lei dat die karakters die werklikheid gans anders moet benader en beoordeel. Die verrassende veranderinge hou wel telkens verband met aspekte van sowel die karakters se persoonlike verlede as die kollektiewe geheue en verlede van die Suid-Afrikaanse gemeenskap. Waar die kunstenaar homself steeds verwyt oor die bruin minnares wat hy in sy jeug in die steek gelaat het, het die ander karakters ook allerlei geheime (meestal seksueel van aard) wat hulle angsvallig van hul allernaaste verberg.

"Hierdie roman dra met drie verhale steeds die merktekens van Brink se vakmanskap. Daar is die goedgekose motto’s by elke verhaal wat die leser lei om subtiele toespelinge raak te lees. Daar is die slim vervlegting van die drie verhaallyne deur die karakters oor en weer te betrek. Daar is die virtuose uitsteltegniek en ordeningspatrone in die verhale en die vlot vertelstyl, maar daar is egter ook die nou te herkenbare temas soos die selfondersoekende ek-vertellers wat onherroeplik geneig is tot affairs.
"Brink-aanhangers sal egter die verhale nogtans met plesier lees as deel van die ligter tekste wat onteenseglik ’n belangrike plek in sy oeuvre inneem."

woensdag 18 februari 2015

Adriaan.


Onze aller liefste Adriaan: 18-02-87 - 01-07-2011.
Vandaag had hij 28 jaar moeten worden.....
Geen halve dag gaat voorbij of ik denk niet aan mijn lieve zoon Adriaan, wat een vreselijk groot gemis !!
Adriaan was een echte liefhebber van Stromae, zijn laatste ringtone was het bekende nummer Alors On Danse, Adriaan sprak immers vloeiend Frans.
 Het nummer Formidable heeft hij helaas niet meer mee mogen maken.
Speciaal voor Adriaan, omdat hij meer dan formidabel was ! De rest van de tekst slaat natuurlijk niet op Adriaan.




What's new.

3 monoprints gemaakt met masking fluid als experiment.


Deze techniek niet zelf bedacht maar gevonden op pinterest van Tara Axford.
Gelli print peek. from tara axford on Vimeo.

zondag 15 februari 2015

........


Weer een jaartje ouder, een hele gezellige verjaardag gehad samen met al mijn kinderen en ook nog eens enorm verwend !
De dag erop vielen we in een groot zwart gat......

Ongerechtigheid, daar kan ik absoluut niet tegen.

In alle hevigheid uit ik mij in mijn collages !
Inderdaad mijn woorden zijn erg cru...ik heb er geen andere woorden voor !

Af en toe denk ik, dieren zijn eerlijker dan mensen, die zijn niet achterbaks.  
Ik overleef, wij overleven dit wel weer...
Hoe was ook alweer die Zeeuwse spreuk; Luctor et Emergo toch ?! 
Gelukkig hebben wij echte goede vrienden !

zaterdag 7 februari 2015

Fondation Louis Vuitton.

Zondag de Fondation Louis Vuitton bezocht. Makkelijk en snel te bereiken met de metro en met een navette vanaf de Arc de Triomphe rechtstreeks naar Bois de Boulogne waar het nieuwe museum sinds oktober zijn deuren heeft geopend.




Ik was zeer onder de indruk van het gebouw, ontworpen door Frank Owen Gehry. Het gebouw lijkt net op een vlaggen schip ..... Heel veel glas en metaal is gebruikt wat zorgt voor indrukwekkende transparantie. 








Naast de prachtige maquettes van de architect andere exposities.
Prachtige grote "wolken" van Sigmar Polke.

Enige prachtige werken van Albert Giacometti.

Het meest was ik onder indruk van Olafur Eliasson met zijn expositie "contact".
Nog nooit zoiets verrassends mee gemaakt !!  Olafur is opgegroeid in IJsland, heeft zijn kunst opleiding in Kopenhagen gedaan.  Een meer dan prachtige expo, in relatie met techniek en fenomenen zoals licht, water, spiegels en schaduwen.
Spannend in het donker, soms zag ik niks meer, tastte in het donker, dan weer werd ik verrast door prachtige licht installaties !!  Betoverend mooi !




Selfie...







"Inside the horizon"









http://www.olafureliasson.net
http://www.fondationlouisvuitton.fr/actualites.html

woensdag 4 februari 2015

Paris...

Heerlijk 3 dagen doorgebracht bij mijn Franse vriendin die in Parijs woont.
We hebben enorm veel gewandeld, eerst naar de Jardin de Luxembourg daarna wat winkeltjes bezocht o.a. een winkel met alleen maar Savoie delicatessen. Wij woonden ooit 20 jaar geleden allebei in de St. Jean de Maurienne, in de Savoie. Allebei met 4 kleine kinderen, waar we heel veel met elkaar "en famille" zijn opgetrokken.

Mijn vriendin is ingenieur en werkt momenteel als wiskunde lerares.

Onze lievelings Savoie kaas, Beaufort !
Al wandelend kwamen we de vele toeristen attracties tegen.
Charlie is zeker nog niet vergeten. Het stikt van de politie en soldaten met machine geweren.
Regelmatig heb ik mijn tas moeten openen.....


Ik was op zoek naar een koperen saus pannetje.
Hoewel die rode le Creuset pannen ook wel goed in mijn keuken zouden staan.
Uiteindelijk een klein koperen pannetje gekocht bij Le Bazar de l'hotel de Ville, BHV/Marais.
Wat een prachtige winkel, te vergelijken met Galerie Lafayette en Le Printemps.

In de Marais o.a. de galerie van Martine Menard en Emanuel Pierre bezocht met prachtige keramiek en foto expositie van Francoise Spiekermeijer. Zij maakt prachtige foto's van inheemse mensen waaronder in dit geval Ethiopische en Tetjeense vrouwen.
We zijn leuk in gesprek gekomen met zowel de fotografe als de galerie houders onder het genot van een glaasje wijn.




Via de vimeo link is een filmpje te zien van de tentoonstelling "Guerre et  Beautés, (oorlog en schoonheden) ceramique et photo en echo. http://vimeo.com/117595589

Nadat we hadden gegeten in het restaurant "Au pied de Cochon zijn we naar een concert gegaan van Herga en Jean Gab met prachtige Zuid-Amerikaanse muziek.
Wij waren bij de opnames van onderstaande You tube filmpjes, ons geklap kun je horen ;-)
Dit was nog maar dag 1 ! Echt genoten, wordt vervolgd.







https://www.facebook.com/herga.jeangab
"Pas mal "mijn uitzicht vanuit het appartement van mijn vriendin.