zaterdag 27 oktober 2012

Even lucht, zee en ruimte om me heen met mijn maatjes.

Even uitwaaien.

Ik ben niet alleen, zie hondenpoten sporen in het zand.

Na zware buien vanochtend is het nu opgeklaard, wel koud met 7 graden, heerlijk verfrissend.

Altijd wel wat te ontdekken, lijkt een kroontjes pen met prachtige schaduw partij. Heiko op de achtergrond is lekker bezig ! 

Mooi zo' n grote turquoise kwal.


Patronen, structuur en ritme.


Een ooit in de fik gestoken paalhoofd.

Ik ben er zelf altijd bij.


Reflexie en weerspiegeling.
Ondertussen jaagt Heiko, honderden vogels worden verstoord.




Spikkel doet het wat rustiger aan maar geniet ook. Op de onderstaande foto heeft ze een muis o.i.d. geroken.


Heiko was nog niet uitgejaagd en verdween in het riet. Wij samen maar wachten en roepen, hoorden eenden geluiden en een Heiko met zijn jachtgeluid. Hij lijkt geluiden van vogels na te bootsen.

Na 15 minuten kwam hij weer te voorschijn, timide, schuldbewust ( hij heeft niet geluisterd naar mij) en uitgeput plus zere poot ! Weer een prachtig avontuur voor ons vandaag.

vrijdag 26 oktober 2012

Even tijdelijk terug in mijn oudelijk huis en omgeving.

Met Lotje als steun en toeverlaat voor mijn ouders, wat een vreselijk lief aanhankelijk hondje !

De afgelopen weken heb ik doorgebracht bij mijn ouders in Groningen. Mijn moeder moest geopereerd worden en ik zou voor mijn vader en hun hondje Lotje zorgen. In eerste instantie was de operatie goed gelukt maar helaas kwamen er meerdere complicaties met gevolg o.a. een bloedtransfusie en een veel langer verblijf in het ziekenhuis. Een tweede operatie was nodig nadat ze anderhalve dag thuis was, er trad midden in de nacht een bloeding op, met ambulance weer terug naar het ziekenhuis en weer een opname van 5 dagen. Verder was de uitslag god zij dank positief, geen metastasen en door totale amputatie zijn chemo, bestraling en door de aard van tumor zijn hormonen niet nodig. Ik zou 1 weekje bij ze vertoeven maar het werden er bijna 3. Dit terwijl ik thuis ook nog een gezin heb met hondjes en mijn echtgenoot moest naar IJsland en Noorwegen. Mijn lieve oudste dochter heeft thuis bij mij de boel draaiende gehouden en natuurlijk mijn ega toen hij thuis was.
Ik ben pas vertrokken naar huis toen alles goed liep bij mijn ouders met de nodige particuliere thuiszorg en thuishulp met verpleegsters voor de wondbehandeling.  Verder liep er een hoop mis, eerst werd de minder validen parkeer vergunning gestolen, moest aangifte doen bij de politie om weer een nieuwe aan te vragen. De douche werkte niet goed, een monteur moest eraan te pas komen. Het hondje had een gescheurde nagel en moest naar de dierenarts. Mijn vader stootte zijn scheenbeen en haalde zijn been open en moest de huisarts inschakelen. Voor mijn vader moest er meer hulp komen ook omdat ik 3 x per dag mijn moeder moest opzoeken in het ziekenhuis. Er werden alarmknoppen kettingen besteld voor mijn ouders in geval van calamiteiten. Nu ga ik weer verder op zoek naar een veilig en goed onderkomen voor mijn ouders, met alle kwaliteit en luxe met hun hondje erbij, helaas kunnen ze niet meer zelfstandig wonen maar wat wil je nog samen en beiden op leeftijd, 84 en 85 jaar.
Het liefst heb ik ze bij mij in de buurt, 3 uur heen en terug rijden is te lastig, mijn eigen gezin heeft mij ook nodig, ik heb mijn rouw, verdriet om Adriaan.
 Mijn verblijf bij mijn ouders was hectisch vanwege de omstandigheden maar ook goed om langere tijd bij mijn ouders te zijn en ze te helpen. Daarnaast is het ongeluk van mijn schoonmoeder, nu in een revalidatie kliniek heel langzaam herstellende, heftig, heel langzaam komt de motoriek terug, ze zal nooit meer fysiek in staat zijn om zo te zijn als 4 maanden geleden voor haar val.
Verder kwam ik vele bekende dingen tegen uit mijn jeugd, de zandbak was nog steeds dezelfde in het park, de klimboom stond er nog, net als de vermolmde boom. Zag straten en huizen waar klasgenootjes ooit woonden. Het Groningse dialect klonk vertrouwd en bekend. De mensen zien er echt anders hier anders uit, meer zoals ik zelf met lichte ogen en blonde haren.  Ik was even terug naar mijn roots maar met een omgekeerde rol, zorgen voor mijn ouders, dat doe ik met alle liefde !

Het bos waar ik als kind speelde met grote uitdagende klimbomen.

Champignons in het Coendersbos.



Deze vermolmde boom herinner ik me nog goed, 40 jaar geleden was hij ook al dood!

Het is herfst, zoveel bladeren zijn gevallen, stapels liggen er in de lommerrijke lanen met gigantische oude grote bomen in een bekende buurt die zo vertrouwt aanvoelt.

 Vanaf mijn 10 de jaar was ik bijna elke dag een balletje aan het slaan op de tennisbaan, ik woonde zo' n beetje op de tennisclub de Groningse lawn tennis bond op 50 meter afstand van mij ouderlijk huis. Het pagode achtige huisje en de loggia uit 1919 bestaan nog steeds.



Tussendoor nog wel heel eventjes oog voor detail, verder is er niks creatiefs uit mijn handen gekomen.








donderdag 4 oktober 2012

Herfst sfeer.





Het zijn maiskolven, zo verschillend en prachtig qua kleur en structuur. !








Gisteren op het strand met prachtige dreigende luchten, regen in de verte, op een paar regendruppels na ben ik droog gebleven. Ik was de enige op het strand met mijn 2 honden.


woensdag 3 oktober 2012

What's new: de kunst van het abstraheren 2.

Naar aanleiding van mijn on-line class van Alisa Burke, mijn " ugly faces".



Prayer flag " hope".

dinsdag 2 oktober 2012

Woorden schieten te kort...oeps !

Zilver glanzend visje.

Camera in het zand gezet.

Scholeksters met hun ge twiet twiet, geen getwitter!


ZOVEEL scholeksters,  zwart wit met rode snavel en oranje poten.
Mijn Engelse springer spaniël laat ze opvliegen, mooi om er foto' s van te nemen.

Sporen van vogels.

Voetsporen.