woensdag 31 december 2008

Beste wensen voor 2009!





Ein glückliches Neues Jahr!


Deuxmillehuit
a pris la fuite
bien trop vite
mais 'y a une suite
d'après ce qu'on dit :
encore dans l'oeuf...
chut ! ... c'est ... 2009 !
Meilleurs vœux pour la nouvelle année.


Best wishes for a happy, healthy and peaceful new year!


De allerbeste wensen voor 2009!

dinsdag 30 december 2008

Mooie bloemen die tulpen.


Tulpen van Jetske als bedankje. Ze is helaas weer vertrokken vandaag.



De tulp behoort tot de Leliefamilie, wist ik niet, o.k. meeldraden, stamper en geur hebben een overeenkomst. Van origine komt de bloem niet uit Turkije zoals ik altijd dacht, maar uit Kazachstan, Iran en Afghanistan. Crocussen hebben ze ook veel in Iran en omstreken. Zo kreeg Gerhard vorig jaar een hele grote doos vol met Iraanse saffraan (meeldraden van een crocus) van Iraanse bezoekers in zijn fabriek.
Goed verder met de tulpen, die verschenen rond 1600 pas in Nederland. De naam tulp is afkomstig van het Perzische woord 'tulipan' wat tulband betekent. Ottomaanse sultans droegen een tulp op hun tulband als symbool voor leven en vruchtbaarheid.
Ik heb geen tulp gezien in Zuid-Afrika, blijkbaar omdat ze alleen kunnen groeien in koude streken. Die kou kan me af en toe gestolen worden hier, daarom missen we het Zuid-Afrikaanse weer plus de rest best wel. Hoewel skiën is ook wel leuk.
In Nederland kocht ik altijd elke week tig bossen tulpen in de winter, omdat ik een echte bloemen liefhebber ben. In Frankrijk zijn bloemen vrij prijzig en bovendien vaak lelijk en truttig. Blauwe chrysanten doen het hier goed.
Zal ik iets met bloemen beginnen hier in Frankrijk en mijn fantasie op hol laten slaan?

"Sigmund"


Dubbel klik om te vergroten en leesbaar te maken. Ik voel me niet echt aangesproken!

zondag 28 december 2008

Waarom is kunst kunst ?


Kunst is nutteloos, ga naar huis van Ben Vautier.


Newman.


Rothko.

Dat Rembrandt een zeer kundig en bijzonder schilder was moge duidelijk zijn. Zo kan bijna niemand schilderen.

Maar moderne kunst begeeft zich op een ander terrein naar mijn mening.
Wanneer is iets kunst? Gewoon mooi, bijzonder, shockerend en origineel met een filosofie?

Kleurencombinaties, evenwicht, originaliteit, ritme gecombineerd met iets onbenoembaars, die de kern raken van emotie, is dat het?
Of toevallig het etiketje van een beroemde kunstenaar?

Als je zo verder leest, merk je dat er wel over na wordt gedacht.
Soms wel wat vaag en zweverig!

Barnett Newmans "Who's Afraid of Red, Yellow and Blue" bestaan uit pure kleuren, vaak op zeer grote doeken. Kenmerkend is het radicaal reduceren van de vorm, waardoor grote egale kleurvlakken ontstaan.
Hij slaagde erin om tot een synthese te komen van al de pogingen tot verzelfstandiging van de kleur binnen de ruimte van het schilderij. Bij de indeling van zijn reusachtige doeken liet hij zich overigens niet door de logica, maar door zijn intuïtie leiden. De in coloristisch opzicht zorgvuldig afgewogen kleurvelden worden schijnbaar zonder enige hartstocht glad op het doek aangebracht, waarbij symmetrie en diagonalen worden vermeden. Het middenstuk in cadmiumrood, dat links door een baan ultramarijnrood en rechts door een dunne streep cadmiumgeel wordt geflankeerd. Het extreem uitgedijde rode vlak moet volgens Newman niet van veraf, maar juist van dichtbij bekeken worden, wil men de afmetingen en de intensiteit van de kleur als een schok aan den lijve ondervinden. Het vlak zelf biedt geen enkel houvast of oriëntatiepunt, omdat de smalle zijvleugels vanuit het midden van het beeld niet zichtbaar zijn (want de afmetingen zijn gigantisch: 5,43 meter!). De toeschouwer voelt zich aan het schilderij overgeleverd, verpletterd door de ‘wijdende’ abstractie. Dit schilderij is geen afleiding van wat dan ook, geen deel meer van de natuur; het wil niets concreets voorstellen, behalve zichzelf. Het is de plek van de confrontatie, de wisselwerking tussen het ontzagwekkende beeld en de reactie daarop van de overweldigde toeschouwer. De kunst is hier, in Newmans eigen woorden, "geen esthetiek, maar ethiek". De grenzenloosheid van de zee staat, zo staat de kijker van Newmans schilderij voor een ‘zee van rood’.

Mark Rothko. Rond 1947 ontwikkelt hij de formule waar hij de rest van zijn leven trouw zou aan blijven. Hij gaat op zoek naar het andere, het onbenoembare. Zijn doeken bevatten, op een egaal gekleurde ondergrond, twee of drie rechthoeken in verschillende kleuren, variërend in breedte of hoogte, maar zelden in beiden tegelijk. De verf is zodanig aangebracht dat er onderling sterk afwijkende lichtintensiteit is. De kleuren lijken zo te zweven en geven een eigen effect. Dit maakt dat bij de kijker een soort meditatieve stemming wordt opgewekt.

Ben Vautier ontdekt dat kunst een kwestie van ideeën kan zijn. Mettertijd komt hij echter tot het besluit dat iedere keuze van objecten op zichzelf toch willekeurig blijft en dat de dingen beter op hun plaats gelaten kunnen worden dan ze naar een museum over te brengen of ze te verwerken in kunstvoorwerpen. Dus gaat hij zelf aan de slag. In zijn Nouveau Réalisme is de alledaagse werkelijkheid, zoals in het oeuvre van Ben, een belangrijk element. Omdat hij vindt dat de creatieve wil van de kunstenaar letterlijk alles tot kunst kan maken, proclameert hij in 1960 dat hij zich in principe alles toeeigent als kunst. Toch wordt die ‘grootheidswaanzin’ ook getemperd door ironie en zelfspot. Het ene moment beweert Ben het grootste genie ter wereld te zijn, terwijl hij op andere momenten weer aan alles twijfelt.
Hij maakt schilderijen, films, gedichten, installaties en performances. Sinds 1996 legt hij zich meer en meer toe op het web, waar hij zich nog steeds vragen stelt over de rol van de kunstenaar en de betekenis van kunst.

Aangenaam klassiek.



Ik wil geen reclame maken. Maar de manier om nieuwe klassieke muziek te ontdekken is het aanschaffen van "aangenaam klassiek" c.d.'s, dit jaar ook met d.v.d., die elk jaar uitgegeven wordt.
Spohr ontdekt met klarinet concert. Een Duitse componist uit de 1 ste helft van de 19 de eeuw. Nu enigzins overschaduwd door zijn tijdgenoten terwijl hij net zoveel symfonieën als Beethoven schreef. Het derde klarinetconcert schijnt het meest energiek te zijn.

Bezoek van Jurren zijn vriend Lennart uit Nederland




Jur zijn beste vriend uit Nederland is een weekje bij ons te logeren.
Blij waren we met de cadeautjes van hem en zijn familie, zoals voor Jur en Noor hun Nederlandse favoriete tijdschriften, Gerhard met cd's "aangenaam klassiek 2008 " en ik met boekje over moderne kunst uit de 20 ste eeuw.
Nu zijn ze ouderwets bordspelletjes aan het doen. Zo te horen hebben ze dikke pret.
Morgen gaan de jongens en meisjes zich op een snowboard begeven hier boven in de Vercors.

zaterdag 27 december 2008

Filmpje gemaakt door melige Jets en Jur..

Skiën in de Vercors.






Weer een heerlijke zonnige dag in de Vercors aan het skiën met Jetske, Jurren en Noor. Ontzettend druk bij de kassa's, 45 minuten wachten ! Maar werd beloond met zeer goede sneeuw, veel zon en een hoop gezelligheid van de kinderen.

vrijdag 26 december 2008

Kerst 2008.


Mijn dochters!

De kapoen gevuld en al!

Kerst in Frankrijk met een bijna voltallig gezin. Alleen groot-ouders die ontbraken en natuurlijk Adriaan. Wij zijn het reizen even beu. We hebben geen zin om weer een huis in Nederland te huren, om een invasie te voorkomen, met onze "famille nombreuse" grote familie met 6 personen en in ons geval ook nog eens 2 honden, bij onze ouders die allen bijna 80, 80 en 80 plus zijn. Dus gewoon gezellig thuis bij onze eigen openhaard gebleven. Gerhard heeft zelf zijn kapoen bereid "a la klumbum" met foie gras, Grand Marnier, brioche, en mandarijnen. Nou dat kan hij goed! Wauw super lekker! Vandaag weer te overdadig gegeten. Morgen gaan we weer skiën, ik op nieuwe skies die makkelijk draaien, goed voor 50 plus vrouwen. Morgen foto's, al dan niet in het gips!

woensdag 24 december 2008

Prettige kerstdagen en de allerbestewensen voor 2009.

Wintersport op slechts 20 minuten rijden!



Vandaag hebben onze kinderen heel de dag geskied. Mooi weer en rustige pistes. Goed rozig en hongerig van de buitenlucht vanavond.


VILLARD-CORRENCON
1050 m - 2050 m
--------------------------------------------------------------------------------
125 km de pistes, 251 enneigeurs, des paysages grandioses, des vues imprenables sur le Mont-Blanc ou les immenses plateaux du Vercors, l'Espace Villard-Corrençon vous garantit le ski dont vous rêvez !

dinsdag 23 december 2008

Tijdschrift Leven in Frankrijk met artikel over Grenoble


Grenoble
Poort naar de Alpen.

Wie sportief en culinair wil genieten, is goed uit in Grenoble. Je hebt er de genoegens van de grote stad met de mooiste skipistes van Europa binnen handbereik. Maar de stad heeft ook op innovatief, wetenschappelijk en cultureel gebied veel in huis, waardoor een interessante inwonersmix is ontstaan. Internationale allure in de Alpen.

Twintig minuten verwijderd van de dichtstbijzijnde skipiste, enkele uren van de Middellandse Zee: voor velen is Grenoble de perfecte plek in Frankrijk. De stad wordt omsloten door drie bergmassieven: de Vercors in het zuidwesten, de Chartreuse in het noorden en de Belledonne in het oosten. Het is dan ook moeilijk een geboren en getogen Grenoblois een andere richting op te bewegen dan naar een skipiste. Anderhalf uur naar Genève? Nee, dat is echt te ver, hoor.
Wel trekt de stad veel mensen van buiten. Grenoble is voorloper op het gebied van cultuur, wetenschappelijk ­onderzoek en innovatieve industrieën. Geen wonder dat de stad buitenlanders aantrekt, waaronder veel Scandinavische studenten die hun studie met de wintersport combineren. Ook trekken al decennialang veel Italianen over de grens om in de Dauphiné te werken: er is in de stad zelfs een complete Italiaanse wijk ontstaan.
Beroemdste Fransman uit Grenoble is Stendhal, geboren in Grenoble als Henri Beyle. Maar het is moeilijk de schrijver van Le Rouge et le Noir en La Chartreuse de Parme voor het karretje van de plaatselijke publiciteit te spannen: hij haatte zijn geboortestad en vluchtte zodra het mogelijk was naar Parijs. Aan hem wordt – onterecht – ­de uitspraak toegeschreven dat achter elke straat in
Grenoble een berg ligt, maar als de sneeuwwolken ­optrekken, kunnen we dat wel bevestigen. De ochten­­dzon zet de besneeuwde toppen in een gouden gloed en in de verte zien we de ongelooflijke steile skischans, souvenir van de Olympische winterspelen van 1968. Op dit moment is Grenoble in de race om de winterspelen van 2018 te hosten, met als concurrenten het Zuid-Franse Nice ­(‘maar wie denkt er bij Nice nu aan de wintersport?’ schamperen de Grenoblois) en Annecy, het mooie stadje vlakbij Genève.

Kaastriatlon
Een bergmassief beklim je in een mum van tijd met de beroemde téléphérique (in de volksmond Les Bulles ­genoemd) vanuit het centrum van de stad. Les Bulles brengen je naar het fort van La Bastille, geheel in oude glorie hersteld onder leiding van Michel Lambert, die, zoals al gauw blijkt, door iedereen in Grenoble wordt gekend, maar vooral gevreesd om zijn grote mond en het ontbreken van een blad daarvoor. Van de modderige poubelle (vuilnisbak) die La Bastille was, is het nu omgebouwd tot een aangename plek met een restaurant met panoramisch uitzicht, een museum, en in de grotachtige gewelven een centrum voor hedendaagse kunst. Het fort heeft trouwens nooit als zodanig dienstgedaan: toen het na 25 jaar bouwen eindelijk af was, was de techniek van kanonnen inmiddels zo verbeterd dat het fort geen enkele bescherming meer bood. Vanaf La Bastille heb je een indrukwekkend uitzicht over Grenoble, met de Avenue de Jean Jaurès als een lange, provinciale Champs Elysées. Van deze afstand herken je het oude stadscentrum aan de rode daken. Voor wie zin heeft in nog een wandeling of wie met de auto naar boven is gekomen, is het beroemde restaurant Le Pèr’ Gras een must.

Na de klim worden we beloond met een traditionele Grenobloise lunch in restaurant La Ferme à Dédé en dat betekent: kaas, kaas en kaas, oftewel ‘de kaastriatlon’, zoals Ronald Duval, een import-Breton, het noemt. Als entree krijgen we een salade die gemakkelijk een weeshuis kan voeden, met daarin regionale tourtons farcis met Blue de Vercors en walnoten. Noten uit de Isère zijn de beste van Frankrijk en kunnen net als goede wijn een AOC-keurmerk (Appellation d’Origine Controlée) hebben. Als we voor ons gevoel al klaar zijn, moet de lunch echter nog beginnen: een heftig geurende kaasfondue komt op tafel, plus een tartiflette van gesmolten reblochon en spekjes. De derde etappe van de kaastriatlon, de raclette, ­kunnen we nog net op tijd afweren. Als klap op de vuurpijl volgt als toetje de Café Gourmand: notentaart, flan façon grandmère en een tourton gevuld met pruimen. ­Kortom, een dessert waarmee je zelfs een reus knock-out kunt krijgen.

Verfijnd gevoel voor humor
We gaan een frisse neus halen in het park en bos dichtbij ons hotel Château de La Commanderie, beheerd door de drie broers De Beaumont: Marc, Guy en Bernard. Het chateau met zijn grijze puntdaken wordt na het vertrek van de Maltezer Ridders en een aantal families in 1891 gekocht door René de la Brosse, overgrootvader van ­moederskant van de broers. Voor de oorlog deed het dienst als pluimveeboerderij, maar de ouders van de drie broers beginnen hun terrein open te stellen voor feesten, waarbij moeders in de keuken staat. Dit is zo’n succes dat vanzelf een echt restaurant ontstaat. Nog weer later stellen ze hun kamers open en is het hotel een feit.
Marc bedenkt na zijn opleiding aan de Ecole de Commerce dat hij het kasteel met grond dolgraag in de familie wil houden: met zijn broers gaat hij aan de slag. De echtgenotes zijn van de samenwerking uitgesloten om de kans op onenigheid te reduceren. Eén broer is sommelier, de ander doet de administratie en Marc is directeur. ­De ­kamers worden vernieuwd en het hotel krijgt drie sterren. Alhoewel iedereen hem zegt dat hij gemakkelijk vier ­sterren kan halen, weigert Marc dat: hij wil de ongedwongen sfeer van een familiehotel behouden. Die bijzonder prettige ambiance proeven we meteen bij aankomst, als we hartelijk en met een verfijnd gevoel voor humor ­worden ontvangen.
In de beeldschone kamer nummer 37 staan nog antieke meubels van de familie De Beaumont. Marc herinnert zich nog hoe zijn oma zich in de rode méridienne nestelde. In het restaurant hangen de schilderijen van verschillende voorouders: één van hen is Antoinette de Tournade, volgens Stendhal ‘de mooiste vrouw van de Dauphiné’. Daarnaast is ook de kleinere kamer nummer 40 onze ­favoriet: sfeervol en gezellig met een prachtig uitzicht op de bergmassieven en het park. Niet alleen de kamers, maar ook de gezellige salon d’hiver en de knusse biljartkamer zijn open voor de gasten. Op het moment is in een van de bijgebouwen een spa en hamam in aanbouw die hopelijk in januari open zullen gaan. Vanuit het zwembad kijk je dan zo de natuur in.

Jetske is weer bij ons.





Jetske is vandaag gearriveerd. Ze is vanaf Rotterdam gevlogen met Transavia naar Grenoble. Iedereen weer helemaal blij dat ze er is. Het is zo gezellig met haar.
Jur en Noor doen veel samen met haar. Zelfs meehelpen met eten koken. Jetske heeft een goede invloed op deze pubers.
We missen Adriaan wel heel erg, helaas moet hij werken met de kerst.
Vanmiddag hebben we samen skischoenen gekocht. Morgen zal er worden geskied in de Vercors.

maandag 22 december 2008

Vanavond naar Bach, Magnificat en Weihnachtsoratorium voorstelling geweest..



Bach.

Vanavond zijn we naar een voorstelling geweest van het Weihnachtsoratorium voorafgaand van het Magnificat, beide van Bach. Uitgevoerd door het RIAS kamerkoor en akademie für alte musik uit Berlijn.
Het Weihnacht oratorium deel 1,5 en 6 gehoord. Het mooiste was van het eerste deel nr 6 "Grosser Herr, o starker Kónig": Lucas 2,7 " En ze bracht een zoon ter wereld, haar eerstgeborene. Ze wikkelde hem in een doek en legde hem in een voederbak, omdat er voor hen geen plaats was in het nachtverblijf van de stad ". indrukwekkend!
Meer informatie voor belangstellenden, zie links, om de rest niet te vervelen. Ik als atheïst ga toch af en toe naar de kerk, om de sfeer van saamhorigheid in te ademen, na te denken over het leven, over het goede en het slechte, een vorm van meditatie, wat me ook best kan raken.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Weihnachtsoratorium_(J.S._Bach) en of http://en.wikipedia.org/wiki/Magnificat_(Bach)
,

zondag 21 december 2008

Chambery.



Vandaag waren we in Chambery bij een goede Franse vriend die we kennen van ons vorig verblijf in Frankrijk zo'n 13 jaar geleden. Zijn vrouw Evenelle was mijn beste Franse vriendin destijds. Helaas is ze overleden 5 jaar geleden op een veel te jonge leeftijd. Nu heeft Jean Baptist weer een relatie met een gescheiden vrouw met 3 jonge kinderen. Gezellig gegeten en gekletst.
Chambery was vroeger ons winkel uitje om ondermeer de Benetton winkel onveilig te maken met 4 kinderen. Waar ze werden voorzien van verschillende houtje-touwtje jassen.

zaterdag 20 december 2008

YOU TUBE ontdekt.......

Zoals jullie wel hebben kunnen zien in voorgaande berichten, weinig woorden maar heel veel muziek. Ik was heel lang in de veronderstelling dat You Tube iets voor mijn kinderen was! Sinds gisteren ben ik er achter gekomen dat er zoveel muziek onder meer uit mijn jeugd weer te beluisteren en te bekijken is. Eigenlijk heeft deze getoonde muziek een heel bijzondere betekenis voor mij. Waanzinnig genieten voor mij.

Agnus Dei Mozart Requiem

Andrew Lloyd Webber - Requiem concert - Part 4

Mozart - Klarinettenkonzert A-Dur 1.Satz Allegro Teil 2

Bach - Johannes Passion - 12. Aria A - Von Den Stricken

The Lark Ascending - Ralph Vaughan Williams

Messiah - Handel

Herman van Veen Dat Tedere Gevoel

Leonard Cohen - Suzanne (video clip)

Jacques Brel - Quand on a que l'amour

The3tenors-Carreras-Domingo-Pavarotti--Nessun Dorma

Rosa Elvira Sierra -Pie Jesu- Requiem- Fauré

Johnny Clegg - Scatterlings Of Africa (live 2006)

Paul Simon & Miriam Makeba

Paul Simon: Diamonds on the soles of her shoes met LadySmith Black Mambazo

Brel-Mijn Vlakke Land

donderdag 18 december 2008

Kalfsvlees, veau.



Heel actueel in Nederland is het veroorzaken van bloedarmoede bij kalveren om zo blank mogelijk vlees te krijgen.
Hier wordt veel meer kalfsvlees gegeten. Supermarkten hebben een groot assortiment kalfsvlees. Of er in Frankrijk ook wakker dier-achtige organisaties zijn die strijden tegen dierenmishandeling zou ik niet weten.

Kikkerbillen, cuisses de Grenouilles.



Bij een hoop mensen wekken kikkerbillen afkeer. Qua smaak zijn ze vrij flauw, het lijkt op kippenvlees. Gebakken kikkerbillen in knoflookboter zijn best wel smakelijk.
Maar inderdaad als je een kikker ziet, ziet hij er niet echt smakelijk uit.
De meeste kikkerbillen komen uit Pakistan en omstreken. Daar worden ze op een wrede manier gescheiden van romp en dijen. Wakker dier ligt hier wakker door!

Slakken, escargots.





Staan slakken op ons Kerstmenu, nou dat denk ik wel, Noor is dol op slakken!
30 jaar geleden werd je ermee doodgegooid in de toen trendy bistro's in Nederland.
In Frankrijk zijn ze een traditie en geen voorbijgaande trend. De Fransen hebben dit ook aan de kerk te danken, tijdens de vastentijd behoorden de slakken tot de magere keuken en mochten altijd worden gegeten. Slakken worden ook wel de oesters van de armen genoemd. Er worden 2 soorten slakken gegeten, de wijngaardslak 40-45 mm groot uit de Bourgogne en de segrijnslak 26-30 mm groot uit o.a.de Provence. Omdat slakken steeds schaarser worden is de vangst gereglementeerd. Segrijnslakken worden ook op kleine schaal succesvol gekweekt. Wijngaardslakken kweken schijnt riskant te zijn, volgens Escoffier?
Het schoonmaken van slakken is een heel karwei. De voorkeur gaat uit van slakken die in en winterslaap zijn, dan hoeven ze niet 10 dagen te vasten. In een mengsel van zout, azijn en bloem laten staan om het slijm te verwijderen, daarna schoonspoelen. Blancheren, slakken uit de huisjes halen, zwarte uiteinde verwijderen. Het sliertje laten zitten, dat bestaat uit lever en klieren en is het smakelijkste gedeelte.
Ik koop gewoon blikjes geblancheerde slakken in court bouillon, heb geen zin in dat slijmerige gebeuren. In de oven met een goede knoflookboter met veel peterselie en zwarte peper zijn een lekkere combinatie met deze beestjes. Voorafgaand laat ik de slakken een tijdje in de witte wijn staan.

Hersentjes, cervelle en ander orgaanvlees, abats..



Orgaanvlees of slachtafval ?

Volgens sommigen zijn hersentjes vanwege hun zachte smaak en structuur een godenmaal. Anderen zullen er van gruwelen, net als kikkerbillen en slakken.
Hier in Frankrijk zijn ze dol op orgaanvlees, "abats" in het Frans.
Vanwege de mogelijke overbrenger van de menselijke variant van gekkekoeienziekte (Creutzfeld-Jakob) zijn runder en schapen hersentjes tegenwoordig verboden voor menselijke consumptie. Lams en kalfshersentjes worden hier in Frankrijk nog steeds gegeten. Net als lever van varkens en kalveren, niertjes, kalfszwezerik en tong van runderen en kalveren. Ook hart,oren, poten, varkenskoppen, ruggemerg, maag, wangetjes en staart van runderen, schapen, lammeren en kalveren worden hier genuttigd.

woensdag 17 december 2008

Truffels.


Witte truffel schoongemaakt en gewassen.
Truffelhond Lagotto Romagnola.
Zwarte truffel.
Truffelvarken.


De truffel is een ondergrondse paddestoel die onder de grond in symbiose leven met bepaalde boomsoorten vaak bij de wortels van eikenbomen maar ook bij kastanjes, hazelaars en beuken. Het is een uitgelezen delicatesse.

Moeder natuur heeft deze truffels voorzien van een fantastisch lokmiddel. Een geur zo sterk en zo opwindend door feromoonachtige stoffen, dat dieren zo worden aangetrokken dat ze wel willen blijven zoeken.
Eekhoorns hebben de truffels op hun menu staan, ze zijn belangrijk voor de verspreiding ervan. De passage van de sporen door hun maagdarmkanaal verbetert zelfs de kiemkracht. Ook varkens en wilde zwijnen zijn dol op truffels en worden dan ook gebruikt bij het zoeken naar truffels. Ook honden worden hiervoor getraind. Vooral de lagotto romagnolo is hier erg bedreven in.

De zwarte truffel (Tuber melanosporum) is de echte truffel uit de Périgord en Quercy. De paddenstoel is zwart en dooraderd met lichtgekleurde aders.

Het intensieve parfum doet denken aan muskus en jeneverbes. Bij de bereiding komt het aroma pas volledig vrij. De zwarte truffel en de wintertruffel lijken qua uiterlijk erg op elkaar, maar het aroma van de zwarte truffel is veel sterker.

De witte truffel (Tuber magnatum) komt uit Piemonte. Deze is zeldzamer en delicater met een zeer sterke geur die aan knoflook en gare kool doen denken.

Deze truffel is alleen plukvers en rijp lekker en verliest de volgende dagen snel aan smaak en geur.

Er gaat veel geld om in de truffelhandel. Zwarte truffels kosten ongeveer 600 euro per kilo. Witte truffels kosten ongeveer 2000 euro per kilo. Truffel bedrog komt ook voor. Zo worden smaakloze Chinese truffels, die 50 euro per kilo kosten voor zwarte truffels verkocht. Ook zijn er synthetische truffels.

Foie gras.







Ganzen en eenden lever zijn in Nederland meer omstreden dan hier in Frankrijk. Een kerstdiner in Frankrijk zonder foie gras is bijna ondenkbaar.

Met name de methode van voeren van de ganzen is omstreden. Hiervoor wordt een grote toulousegans gefokt en vetgemest. Frankrijk is de grootste producent, gevolgd door Hongarije. In Nederland en een aantal andere landen mogen ganzen gewoon worden gehouden en geteeld, maar is het dwangmatig voeren van ganzen verboden. In Frankrijk gelden wel strenge regels voor de etikettering en zelfs de eventuele truffels die erin zitten zijn gedefinieerd.

Het normale gewicht van een lever van een niet gemeste gans is ongeveer 100 gram en is roodbruin van kleur. Ganzenlever van gemeste vogels kan een gewicht bereiken van wel 2 kg en is zandkleurig tot roze. De meeste ganzenlevers bereiken echter een gewicht van 800 gram. Voor gebruik worden de galblaas en galbuis weggesneden door de poelier of kok.

Bij het mesten, het zogenaamde stoppen of pillen, worden ganzen of eenden enkele malen per dag via een keelbuis met luchtdruk volgestopt met deegballetjes, gedrenkt in melk of olijfolie, of met graan en vet. Daarnaast wordt het drinkwater gezouten om de dorst op te wekken. Op deze wijze kan de lever abnormaal opzwellen. Dit kan echter ook op de artisanale manier, nl. het inbrengen van een rubberen buis tot voorbij de krop en door een maalsysteem de gekookte mais toedienen, een methode die tijdrovend en dus duurder is, maar de kwaliteit is dan ook navenant.

De Franse term foie gras betekent vette lever en kan dus evengoed op eenden slaan. Een eendenlever is echter meer uitgesproken van smaak door een reflux van gal tijdens de slacht, hoewel deze nog dikwijls als (duurdere) ganzenlever wordt verkocht.

Volgens "Wakker dier" is Foie gras, oftewel de vervette lever van van een gedwangvoederde eend of van een gans. Dwangvoederen gaat gepaard met veel dierenleed. Via een lange buis in de keel wordt driemaal daags een vette maïspap in de voormaag gepompt. In drie weken tijd ontstaat een zieke lever die is opgezwollen tot tienmaal haar gezonde omvang.


Jaarlijks ondergaan 20 miljoen eenden en 5 miljoen ganzen deze marteling met angst, pijn en ernstige ademhalingsproblemen. Veel eenden en ganzen raken gewond aan hals en strot en lopen infecties en botbreuken op. Meer dan eens raakt de slokdarm van het dier geperforeerd door de stalen buis. Bij de slacht blijkt dat 30 tot 70% van de dieren botbreuken, ernstige verwondingen of infecties heeft.

Nu nog genieten of niet van ganzenlever?!

Het begint echt op een "culinair" weblog te lijken. Het zijn wel dingen die mij interesseren. Met behulp van "de dikke van Damme"," Escoffier","Larousse", andere kookboeken en Internet is er een hoop informatie te vergaren.