Aiguilles d'arves, mijn bergen

\
De Aiguilles d'Arves, zijn een beetje mijn bergen.

Elke wintersport, de jaren in St. Jean de Maurienne waren ze er.
In maanlicht, bij zonsopgang, zonsondergang, vol in het zonlicht,in het voor en najaar en in de winter, in bewolking met en zonder nevel. Altijd weer anders en spannend.
Vele keren heb ik ze gefotografeerd ( altijd een huisje gehad met uitzicht op in Albiez), nageschilderd en monogeprint. Van het laatste heb ik een voorbeeld. (helaas met flits weerspiegeling met flitser)

De Mauriënne waar wij 4 jaar hebben gewoond door hevige sneeuwval zonder stroom.

Deel Franse Alpen zonder stroom
Uitgegeven: 6 januari 2008 14:57

PARIJS/GENOBLE - Hevige sneeuwval heeft zondag in delen van het Franse Alpendepartement Savoie tot stroomonderbrekingen geleid.
Naar schatting drieduizend huishoudens moesten het het grootste deel van zondag zonder elektriciteit stellen. De stroom viel onder meer uit in de Maurienne Vallei.

Enkele skigebieden zoals die van Lanslebourg en Bonneval hebben ook te kampen gehad met stroomuitval berichtte de Franse radiozender France

Antjie Krog heeft indruk op mij gemaakt tijdens de uitzending van Adriaan van Dis in Zuid-Afrika

Gee vir my 'n land waar swart en wit hand aan hand
vrede en liefde kan bring in my mooi land.

Het meest was ik onder de indruk van Antjie Krog haar positieve manier van benadering
over de multiculturele samenleving van Zuid-Afrika.
Morgen meteen naar de Drukkerij om een boek van haar te kopen.
Haar naam kende ik, maar heb slechts 1 boek zo'n 6 jaar geleden van haar gelezen

Antjie Krog (1952) is een van de belangrijkste schrijvers van Zuid-Afrika. Zij publiceerde sedert 1970 een tiental dichtbundels en ontving hiervoor o.a. de Reina Prinsen-Geerligsprijs en de Hertzog-prijs. In Nederland trad zij op bij Poetry International en de Utrechtse Nacht van de Poëzie. In 1999 verscheen bij uitgeverij Atlas een bloemlezing uit haar werk onder de titel Om te kan asemhaal.

Behalve proza schreef Krog toneel en non-fictie, veelvuldig onderscheiden, bijvoorbeeld met de Pringle Award, de Foreign Correspondent Award en de Alan Paton Award. In 2000 werd haar een onderscheiding toegekend van de Hirosjima Stigting vir Vrede en Kultuur.
Midden jaren negentig deed Krog voor de Zuid-Afrikaanse radio verslag van de zittingen van de Waarheids- en Verzoeningscommissie, die onder voorzitterschap stond van aartsbisschop Desmond Tutu. De duizenden getuigenissen van slachtoffers, daders en andere betrokkenen maakten deel uit van de poging om in het reine te komen met de verschrikkingen van de apartheid. Haar ervaringen met de commissie verwerkte Krog in Country of my Skull (1998), in het Nederlands verschenen als De kleur van je hart, een boek dat een afrekening met het verleden is, maar meer nog een zoektocht naar de eigen identiteit.

In 2003 publiceerde Krog haar indrukwekkende autobiografische herinneringen onder de titel A Change of Tongue, in het Nederlands Een andere tongval. Daarin laat ze niet alleen zien hoe de gemeenteraad van een township in het district Kroonstad omgaat met alledaagse problemen als electriciteit en riolering, maar duikt ze ook in haar persoonlijke geschiedenis en vertelt ze vrijmoedig van de problemen die ze met haar gezondheid heeft gehad. Dit alles levert evenzeer een fascinerend zelfportret op als een bijzondere monografie van een van de interessantste landen ter wereld.

Van Dis in Afrika

Van Dis in Afrika: vanaf zondag 6 januari wekelijks om 20.15 uur op Nederland 2 bij de V.P.R.O.

Van Dis spreekt mensen uit alle rangen en standen, van alle kleuren en gezindten; mijnwerkers, politici, taxichauffeurs, musici, schrijvers, aids-patiënten, priesters, werkeloze jongeren, studenten en voormalige vrijheidstrijders.

In de persoonlijke ontmoetingen schetsen zij vaak vanuit hun situatie een verrassende kijk op hun eigen samenleving en praten openhartig over hun kansen en teleurstellingen. Van Dis laat niet alleen een andere kant van de samenlevingen in Zuidelijk Afrika zien, maar ook van zichzelf.

Sinds de jaren zeventig is Van Dis op een persoonlijke manier betrokken bij zuidelijk Afrika. Hij beheerst de Afrikaanse taal, verstaat zich met de schrijvers en dichters, volgt de politieke en sociale ontwikkelingen op de voet en publiceert boeken over deze regio.
Wat laat zuidelijk Afrika ons zien en wat vertellen de problemen en oplossingen in deze regio ons over 'onze' eigen multi-culturaliteit in Europa? Zijn er parallellen tussen de dynamiek van de samenleving 'daar' en de onze 'hier' als het gaat om werk, inkomen, criminaliteit, gezondheidszorg, onderwijs en religie? Kortom: kunnen we zuidelijk Afrika beschouwen als een laboratorium, waarin we vooruit kunnen kijken naar onze 'eigen' toekomst, met alle positieve en negatieve ontwikkelingen?

I think it's a social laboratory, it's going through an extraordinary transformation, there are so many people on different cultural levels, so many people on educational levels, so many people on linguistic levels, economic levels. I find it an absolutely fascinating social laboratory, because I really do believe that South Africa is the world in microcosm.
(schrijver en journalist Allister Sparks in afl. 3).

Beeldentuin Maureen Quin

Tijdens een autorit met een koffie stop in Alexandria bij toeval terecht gekomen bij een beeldentuin.
Deze bleek van Maureen Quin te zijn. Mooie beelden, mooie tuin, aardig bejaard echtpaar. We dronken er een kopje nescafe en werden in het atelier uitvoerig geïnformeerd. Zij was toen net begonnen aan het beeld van Jack Niklaus, een beroemde golfspeler.

Maureen Quin ontmoet in Alexandria tijdens ons eerste verblijf in P.E.

1934 Maureen Quin was born, Bloemfontein district
1954 Diploma in Fine Arts with distinction, majoring in sculpture, from Durban Art School
1956 Won Emma Smith Bursary - studied at Goldsmith College, London