Voor mij is de dodenherdenking op 4 mei het moment dat ik mijn grootouders van mijn vaders kant herdenk, deze heb ik nooit gekend, terwijl ik zo nieuwsgierig naar ze was en nog steeds ben. Ook denk ik aan mijn grootouders van mijn moeder's kant en mijn moeder, hun huis werd geconfisqueerd door de Duitsers. De strijd van bevrijding van Groningen hebben ze voornamelijk doorgebracht liggend op de vloer, Canadezen tegen Duitsers op de hoek van hun straat en dus huis.
Mijn vader kwam als 16 jarige als wees, als oudste van 5 kinderen de oorlog uit. Mijn vader die als 15 jarige een pistool smokkelend per trein ( opdracht van mijn grootvader die was in het verzet) vanaf Leeuwarden naar Groningen moest vervoeren, waarvan een schamp schot van de Duitsers op zijn scheenbeen nog steeds zichtbaar is.
Dat deze herdenking werd verstoord, weliswaar door een gek, maakte me heel boos en verdrietig.
