Truffels.

Witte truffel schoongemaakt en gewassen.
Truffelhond Lagotto Romagnola.
Zwarte truffel.
Truffelvarken.


De truffel is een ondergrondse paddestoel die onder de grond in symbiose leven met bepaalde boomsoorten vaak bij de wortels van eikenbomen maar ook bij kastanjes, hazelaars en beuken. Het is een uitgelezen delicatesse.

Moeder natuur heeft deze truffels voorzien van een fantastisch lokmiddel. Een geur zo sterk en zo opwindend door feromoonachtige stoffen, dat dieren zo worden aangetrokken dat ze wel willen blijven zoeken.
Eekhoorns hebben de truffels op hun menu staan, ze zijn belangrijk voor de verspreiding ervan. De passage van de sporen door hun maagdarmkanaal verbetert zelfs de kiemkracht. Ook varkens en wilde zwijnen zijn dol op truffels en worden dan ook gebruikt bij het zoeken naar truffels. Ook honden worden hiervoor getraind. Vooral de lagotto romagnolo is hier erg bedreven in.

De zwarte truffel (Tuber melanosporum) is de echte truffel uit de Périgord en Quercy. De paddenstoel is zwart en dooraderd met lichtgekleurde aders.

Het intensieve parfum doet denken aan muskus en jeneverbes. Bij de bereiding komt het aroma pas volledig vrij. De zwarte truffel en de wintertruffel lijken qua uiterlijk erg op elkaar, maar het aroma van de zwarte truffel is veel sterker.

De witte truffel (Tuber magnatum) komt uit Piemonte. Deze is zeldzamer en delicater met een zeer sterke geur die aan knoflook en gare kool doen denken.

Deze truffel is alleen plukvers en rijp lekker en verliest de volgende dagen snel aan smaak en geur.

Er gaat veel geld om in de truffelhandel. Zwarte truffels kosten ongeveer 600 euro per kilo. Witte truffels kosten ongeveer 2000 euro per kilo. Truffel bedrog komt ook voor. Zo worden smaakloze Chinese truffels, die 50 euro per kilo kosten voor zwarte truffels verkocht. Ook zijn er synthetische truffels.

Foie gras.

Ganzen en eenden lever zijn in Nederland meer omstreden dan hier in Frankrijk. Een kerstdiner in Frankrijk zonder foie gras is bijna ondenkbaar.

Met name de methode van voeren van de ganzen is omstreden. Hiervoor wordt een grote toulousegans gefokt en vetgemest. Frankrijk is de grootste producent, gevolgd door Hongarije. In Nederland en een aantal andere landen mogen ganzen gewoon worden gehouden en geteeld, maar is het dwangmatig voeren van ganzen verboden. In Frankrijk gelden wel strenge regels voor de etikettering en zelfs de eventuele truffels die erin zitten zijn gedefinieerd.

Het normale gewicht van een lever van een niet gemeste gans is ongeveer 100 gram en is roodbruin van kleur. Ganzenlever van gemeste vogels kan een gewicht bereiken van wel 2 kg en is zandkleurig tot roze. De meeste ganzenlevers bereiken echter een gewicht van 800 gram. Voor gebruik worden de galblaas en galbuis weggesneden door de poelier of kok.

Bij het mesten, het zogenaamde stoppen of pillen, worden ganzen of eenden enkele malen per dag via een keelbuis met luchtdruk volgestopt met deegballetjes, gedrenkt in melk of olijfolie, of met graan en vet. Daarnaast wordt het drinkwater gezouten om de dorst op te wekken. Op deze wijze kan de lever abnormaal opzwellen. Dit kan echter ook op de artisanale manier, nl. het inbrengen van een rubberen buis tot voorbij de krop en door een maalsysteem de gekookte mais toedienen, een methode die tijdrovend en dus duurder is, maar de kwaliteit is dan ook navenant.

De Franse term foie gras betekent vette lever en kan dus evengoed op eenden slaan. Een eendenlever is echter meer uitgesproken van smaak door een reflux van gal tijdens de slacht, hoewel deze nog dikwijls als (duurdere) ganzenlever wordt verkocht.

Volgens "Wakker dier" is Foie gras, oftewel de vervette lever van van een gedwangvoederde eend of van een gans. Dwangvoederen gaat gepaard met veel dierenleed. Via een lange buis in de keel wordt driemaal daags een vette maïspap in de voormaag gepompt. In drie weken tijd ontstaat een zieke lever die is opgezwollen tot tienmaal haar gezonde omvang.


Jaarlijks ondergaan 20 miljoen eenden en 5 miljoen ganzen deze marteling met angst, pijn en ernstige ademhalingsproblemen. Veel eenden en ganzen raken gewond aan hals en strot en lopen infecties en botbreuken op. Meer dan eens raakt de slokdarm van het dier geperforeerd door de stalen buis. Bij de slacht blijkt dat 30 tot 70% van de dieren botbreuken, ernstige verwondingen of infecties heeft.

Nu nog genieten of niet van ganzenlever?!

Het begint echt op een "culinair" weblog te lijken. Het zijn wel dingen die mij interesseren. Met behulp van "de dikke van Damme"," Escoffier","Larousse", andere kookboeken en Internet is er een hoop informatie te vergaren.

Wat gaan we eten met de Kerst?

Gerhard wil graag Kapoen eten. Kapoen is een vetgemeste haan van een speciaal hoenderras, die als hij 8 weken oud is gecastreerd wordt. Daardoor kan hij ouder worden en meer smaak krijgen. Ze lopen buiten in het gras waardoor ze meer beweging krijgen, bovendien krijgen ze extra veel speciaal voer. Met als gevolg dat hij wel 6 kilo kan worden. Nu nog een recept zien te vinden. Chapon aux perles de Perigord in het Escoffier kookboek, met truffels dus lijkt me wat wuft. Op Internet zijn gelukkig veel recepten te vinden.

Kerstsferen.

Toen ik vandaag wakker werd had het weer gesneeuwd. Meteen maar foto's genomen omdat de sneeuw hier meestal binnen een dag weer is verdwenen. Zoals jullie kunnen zien staan de kerstbomen al in ons huis. Nog een weekje en dan is Jetske weer bij ons. Ze vliegt met Transavia nu vanaf Rotterdam rechtstreeks naar Grenoble. Een stuk handiger dan Geneve.