Zonsondergang in Domburg, nadat we kaarsen hebben aangestoken bij Adriaan.
Zeeuwse knollen.
Hooi mijten in het Zeeuwse landschap.
Typische Walcherse schuren met houten gepotdekselde planken met teer bewerkt en mendeuren.Veel recentelijk foto's genomen met mijn 2 jachthonden en ik op Adriaan zijn fiets, alleen maar kilometers ver fietsen, alleen maar fietsen en fietsen met Adriaan in mijn gedachten erbij.
Adriaan genoot meer dan meer van onze honden Heiko en Spikkel en onze gezamenlijke tochtjes en restaurant bezoekjes. Van strandtenten tot 3 sterrenrestaurants.
Gelukkig heeft Adriaan ook nog genoten, dat is het aller belangrijkste ! Deze goede herinneringen moeten we vooral blijven koesteren.
Net zoals ik mijn resterende kinderen meer dan koester en mijn lieve echtgenoot, daarom ga ik en gaan wij door.........
Maar het is zo vreselijk moeilijk om Adriaan nooit meer echt terug te kunnen zien.
Dat is een nachtmerrie !
Zeker wetende wat Adriaan echt heeft moeten meemaken, triester dan triest, erger dan erg, zo verschrikkelijk.
