Sandwich generatie ?

Mijn lieve ouders waren onlangs 65 jaar getrouwd ! Heel erg bijzonder met zelfs de felicitaties van het Koninklijk huis en bloemen van de burgemeester.  

Mijn vader werd onlangs 88 jaar, mijn moeder wordt volgende maand 89 !
Mijn vader is al heel wat jaren gekluisterd aan een stoel maar klaagt bijna nooit. Tot zijn 80 ste was hij nog aan het golfen, wandelen en aan het fietsen maar door een aanrijding is hier helaas een einde aangekomen.
Mijn moeder heeft sinds kort via het CIZ een officiële indicatie voor een PG verpleeghuis, mijn vader had deze al enige jaren. Toch probeer ik mijn ouders zo lang als mogelijk in hun vertrouwde omgeving samen te houden met particuliere thuiszorg van hun vertrouwde lieve dames die al bijna 4 jaar bij mijn ouders over de vloer komen. Gezien mijn ouders hun mentale toestand zou een verhuizing ze helemaal desoriënteren, nog meer in de war brengen. Mijn ouderlijk huis noem ik tegenwoordig "huize dementia". Communiceren is niet alleen lastig vanwege die slecht werkende gehoorapparaten maar het korte termijn geheugen hapert behoorlijk, ze begrijpen zaken niet meer en mijn moeder raakt in paniek van onbenullige zaken en is nogal zwaar op de hand geworden. Mijn vader leeft steeds meer in het verleden, met name in de voor hem traumatiserende oorlogsjaren. Mijn vader herkent mij gelukkig nog en is altijd weer zo blij om mij te zien en vraagt elke keer hoe het met mijn golfen gaat ? Mijn vader wil dan vervolgens ook weer gaan golfen en weer een eigen auto aanschaffen....dan praat ik maar lekker met hem mee, hij wordt er immers vrolijk van....
Na weer uren in de auto te hebben gezeten na een bezoek aan mijn ouders, met thuis de nodige administratieve taken en meer dan regelmatig een hoop geregel voor mijn ouders, zie ik gelukkig nog steeds de leuke en mooie dingen van het leven. Volgende begint mijn golfweek, goed voor 4 wedstrijden :-) Ik zeg zoals zo vaak: Carpe Diem !

Foto' s genomen met mijn IPhone, die ik altijd bij me heb...