Een impressie van afgelopen week.

Gezellig golf gespeeld met mijn vriendin en oude bekende op de Domburgsche.

Daarna heerlijk spare ribs gegeten op de club.

Mijn oude club bestaat dit jaar 100 jaar.

Op de terug weg op de Brouwersdam, Concert at Sea klaar voor aanvang !
Het favoriete festival van Adriaan met zijn Blof en Racoon.
Jetske neemt nu de honneurs waar met haar jaarclub, maar wel heel erg emotioneel voor haar .

Even gezellig borrelen op de boot van een jaarclubgenoot van Gerhard in Hellevoetsluis. De mannen hadden hun jaarlijkse zeil weekendje.

Jurren op de spoedeisende hulp, na een te enthousiaste trap tegen het onderstel van de bank tijdens de voetbal-wedstrijd Chili tegen Brazilië.
Resultaat een pijnlijke, scheve en inderdaad gebroken teen. Daarna even recht gezet en gespalkt in het Ruwaard of all places :-(

Oesters verzamelen op Neeltje Jans voor wat krans bestellingen. 

Afgelopen dinsdag was onze lieve Adriaan al 3 jaar niet meer bij ons.

Het gemis is nog steeds zo groot.

Ook de manier waarop het is gegaan....

Geen echt afscheid kunnen nemen...
 Identificatie werd gedaan aan de hand van zijn gebit foto's.
Schokkende beelden op internet staan er nog steeds voor een gedeelte op, ook nadat ik had gevraagd ze te verwijderen ?
Dit is geen officiële site volgens de politie, meer rampentoerisme, je ziet hoe mensen uit het publiek toekijken, onbegrijpelijk !!
Veel respect heb ik voor de hulpverleners ter plekke van het ongeval.
Zijn medische hulpverleners dat is een heel ander verhaal.
Verkeerd ingeschat volgens zijn psychiater, geen sorry, terwijl er zwart op wit op een pdf je staat, suïcidale gedachten en weinig toekomstperspectief. Adriaan wilde opgenomen worden, niet voor niks !
Adriaan is absoluut niet voldoende serieus genomen.
De bereikbaarheid van de psychiater is schandalig. Hij had gewoon dienst maar de verpleging wilde mij niet door verbinden.  Hun woorden waren gaat u maar naar de huisartsenpost, handig als je in een ander land woont.
Inmiddels bestaat de praktijk voor autisme spectrum stoornissen waar Adriaan werd behandeld niet meer. Zij zouden nauw samen werken met een psychiater, echter deze had een hele lange en ontoegankelijke wachtlijst achteraf gezien.
Geen enkel respons van de wachtlijst praktijk gekregen na diverse mails en telefoontjes.
Maar problemen lossen zich zelf op blijkbaar.
De psychiater die Adriaan het laatst heeft gezien is niet meer werkzaam in Zeeland.
De psychiater met die lange wachtlijst werkt elders, haar contract is ontbonden bij praktijk X.

Alle hulpverleners van Adriaan verschuilen zich heel zielig achter hun beroepsgeheim.
De zaak is nog lang niet verjaard. Tot nu toe zou ik te emotioneel zijn om "face to face" tegenover deze hulpverleners te staan.
Het allerbelangrijkste is natuurlijk dat ik er mijn kind er niet voor terug krijg !
Mijn oude vader zou als hij het nog zou kunnen meteen een rechtszaak beginnen.
Adriaan was zijn oogappel, ook omdat Adriaan zo kwetsbaar was natuurlijk.
Al met al een gecompliceerd rouw proces voor mij en mijn resterende kinderen en familie !
Vermijdingsgedrag door de omgeving omdat men vaak niet weet te reageren en wat te zeggen.
Waardoor je je nog eenzamer voelt.
Het is duidelijk dat je in de slechtste en moeilijkste momenten van het leven je beste en echte vrienden leert kennen.
Goede en empathische mensen bestaan gelukkig ook nog !

Wij koesteren de mooie momenten van onze lieve Adriaan.

We zullen Adriaan "never" en nooit vergeten maar dat spreekt voor zichzelf.

Wat een prachtig, lief, enthousiast en empatisch mens was onze Adriaan.
Zijn lijdensweg, dat gaat door merg en been.
Wat dat betreft
 heeft Adriaan nu rust en hoeft hij niet meer te lijden....maar toch...

En het leven gaat gewoon weer verder ............