 |
| Voor mijn meer dan lieve zoon Adriaan Geert, geboren op18 februari 1987, vandaag had hij 27 moeten worden maar door zijn meer dan dramatisch overlijden op 1juli 2011 kunnen we dit nooit meer vieren. Wat verschrikkelijk missen wij jou onze lieve Adriaan ! |
I
Hoe langer het duurt, hoe langer
je liefhebt, maar wat heb je
lief, het verandert
steeds meer in steeds meer
zichzelf, zozeer in zichzelf
dat het sterft.
Zo alleen zul je worden met liefde
als met het landschap
dat langzaam verwintert,
steeds meer in steeds meer
die ene ets.
In je gezicht nog het gezicht
dat voelt hoe warm adem is
voor het afkoelt tot mist
In je hand nog de hand die vertelt
dat je er bent, tot hij zich
terugtrekt in je hand
II
Nu het daar ligt, zo in zichzelf
gekeerd, zo zichtbaar,
ik weet wel, je bent daar niet meer
maar wat moet ik,
het ligt daar en
ik heb het lief,
Lief nu, als een landschap in de winter
als het zich uiteindelijk laat zien
in die laatste ets
van zichzelf, wat weg moest
is weg.
In je gezicht geen gezicht meer, het is
wit als gras ergens daarbuiten
ingeslapen en bevroren mist.
En de hand die vertelde dat je er was
is verdwenen in de hand die daar
ligt, en dat niet meer is.
 |
| Al eerder gemaakt mijn collage "Adriaan sadly missed". |
So sorry about your son. The translation was abominable, but I got the gist of it. My birthday is the 18th as well. Hugs and blessings to you.
BeantwoordenVerwijderenThanks Connie. Yes indeed the google translate works abominable...
BeantwoordenVerwijderenelk jaar een beetje meer afscheid en een gedicht verscheurend mooi; ik lees het al een aantal keren opnieuw en weer. gelukkig heb je veel foto's, maar misschien nooit die ene die je zoekt in je herinnering......
BeantwoordenVerwijderenJe voelt en ziet het en spreekt er over......dank je lieve Anja
Verwijderen