Het Pinkster weekend doorgebracht zonder kinderen, zij zijn in Londen op schoolreis, dus alleen met Gerhard en de honden op pad geweest.
Het huisje zag er sfeervol en authentiek uit, mooie keien muren, openhaard, traditionele houten boeren meubelen, vloer en keuken. Het huisje lag heel mooi desolaat op een hoogvlakte van de Vercors, vlakbij la Chapelle en Vercors. De appelbloesem stonden nog in bloei, de natuur is daar een stukje later actief op 1100 meter. We hebben ter plekke vele en prachtige wandelingen gemaakt. Heel veel verschillende soorten orchideeën gezien, prachtig en bij aankomst 2 grote herten !
Zaterdag hebben we via col de Rousset het plaatsje Die bezocht. Onderweg zagen we een groepje aasgieren hoog in de lucht vliegen. Die doet door zijn huizen met veelal lichtblauwe lavendel kleurige luiken, soms gevels in pastel kleuren en lavendelvelden meer aan de Provence denken dan aan de Drôme. Er was een leuk ambachtelijk marktje met o.a. de heerlijkste honing en confitures. Tot mijn verbazing stond er een Nederlandse mevrouw geheel in het rood, wit, blauw en oranje met " hup Holland" (foto te zien op slideshow). Zij presenteerde haar boek "`van kamerlid tot campingboer ". Het boek gekocht nadat we een praatje met haar hadden gemaakt. Leuke en herkenbare situaties zijn er in haar boek te lezen. Het geworstel met de taal, de Franse bureaucratie en de cultuurverschillen....................
Deze mevrouw, Jacqueline heeft samen met haar man nu een kleine camping, een zogenaamde " aire naturelle" en gîtes op 500 m van het centrum van Die aan een rivier. In het boek schrijft zij over haar glansrijke carrière in de politiek en het grote verlangen van haar man om een camping in Frankrijk te beginnen. Geanimeerd schrijft zij over hun verblijf in Die met alle ups en downs.
website: http://www.domainedumurier.com/
Haar column: http://www.vitaal.nl/articles/view/druk_druk_druk/
Op de terug weg weer via de vele haarspeldbochten van de Col de Rousset het dorp Rousset bezocht met zijn "Fête de la Nature". Een piepklein dorpje met vele stands van natuurbewegingen, ouderwetse spelletjes voor de kinderen en natuurlijk niet te vergeten, zeker niet bij Fransen een eet en drink gelegenheid met lange tafels en banken.
http://www.fetedelanature.com/tout-savoir-sur-la-fete-de-la-nature/une-fete-pour-la-nature
De temperaturen waren heel erg aangenaam overdag, hoewel de honden het warm hadden tijdens hun wandelingen. Een rivier of watertje was niet voorhanden om af te koelen. Door de kalksteen verdwijnt het water vrij snel de grond in.
S´avonds was het killetjes en moest de openhaard aan om tot een aangename temperaturen te komen. De hout voorraad van de gîte was minimaal door onder andere de lange winter en een inkoopfoutje van eigenaresse; veel net gekapt nat hout en weinig droog hout. Droog hout was alleen voorbehouden voor het warme water en verwarming. Hiervoor wordt hout gestookt. Voor ons eigen confort moesten wij op zoek naar hout, thuis ligt er genoeg maar we waren vergeten om het mee te nemen. Bij winkels, benzine stations gezocht naar hout maar nul op het request. Uiteindelijk aan een plaatselijke inwoner gevraagd. Deze had een adresje, wij naar het adresje, daar aangekomen, geen haardhout. Wel, kom maar mee naar mijn ouders huis een paar kilometer verderop die hebben genoeg hout. Rijd maar achter me aan. Dat deden we, hout meneer bleek behulpzaam en aardig te zijn maar ook een snelheidsduivel, lastig te volgen op een veilige en verantwoordde manier, passeren op de smalle weg met zachte berm, bochten en tegenliggers. Na dit ritje te hebben overleefd kregen we in overvloed hout uiteindelijk pfff.
De gîte is niet op het waterleidingnet aangesloten, ze hebben een eigen waterput en koolstoffilter voor de waterzuivering, drinkbaar water qua bacteriën, "eau potable", maar soms volgens de eigenaresse is de smaak niet lekker en dat was blijkbaar nu ook het geval. Ons meegebrachte mineraalwater gebruikten we voor de koffie en thee water.
Aan muizen bestrijding werd niet gedaan, gif is uit den boze in een gîte Panda, muizenvallen niet gezien, slechts twee katten bij de gîte maar dat was blijkbaar niet afdoende. De eerste avond hadden de honden de muizen al in de gaten, druk snuffelend in de keuken onder de kastjes. De eerste ochtend troffen we aangevreten tomaten, een koffiepak, bananen en veel muizenpoep en plasjes aan. De 2 de nacht, het hondenvoer in de oven gestopt, verder alle etenswaren in de koelkast gestopt. De ochtend daarna alleen wat knaagsporen richting oven in het houten aanrecht! Ecologische schoonmaakmiddelen waren er alleen maar toegestaan. Geen chloor, hoewel de douche dit wel nodig had. Zelf gebruik ik thuis ook ecologische schoonmaakmiddelen, maar heel af en toe moet ik toch chloor gebruiken in onze douche met zijn heel erg witte voegnaden! Het afval scheiden was geen probleem voor ons, dat zijn we gewend, alleen in plaats van groenteafval op de composthoop, ging het nu naar de kippen. Deze mooie bruine kipjes en haan hadden een verblijf door stroom afgezet gelukkig. Mijn honden hadden ze anders te grazen genomen of anders doen de vossen dat wel.
De laatste dag via Vassieux en Vercors en het verzetstrijders monument op de col de Lachau, meer dan 600 "maquisards", verzetstrijders van de Vercors werden gedood tijdens de tweede wereld oorlog. Daarna een zeer smakelijke lunch in een desolaat kaal skioord les Autarets. Daarna weer wat colletjes en de Combe Laval was het meest spectaculair met grotten, tunnels, diepe ravijnen en nauwe kloven. Op 600 meter uitkijkend over het Isére dal, duizelingwekkend mooi. In de vallei heel veel notenbomen. Als laatste Pont en Royans bezocht met zijn kleurrijke huizen die gebouwd zijn hoog boven de steile oevers van de Bourne. De honden konden eindelijk in het water om af te koelen ! De mooie gorges de la Bourne hadden we op onze heenreis al bereden om naar ons huisje te gaan.
Samenvattend; we hadden een prachtig weekend, wederom genoten van de omgeving waarin wij wonen !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten