Neutraal terrein van de hondenschool.
Een foto genomen door Gerhard van Heiko tijdens een aanval op Spikkel, godzijdank enige tijd geleden.
Van alle adviezen voor wat betreft mijn honden perikelen hielpen er weinig.
De laatste honden gedragstherapeut was voornamelijk duur maar niet effectief naar mijn mening. Jachthonden zijn niet te vergelijken met herdershonden. Heiko zou een muilkorf aan moeten doen als zij met hem zou gaan werken.
Zo mocht ik mijn honden als beloning van goed gedrag niet meer aaien op de rug, nek en het hoofd, allemaal dominante plekken. Wel op de borst en buik dit op de hoogte van de hond, dus door de knieën gebukt en zeker niet over een hond heen buigen, dat is te dominant.
Belonen voor goed gedrag met bijvoorbeeld een brokje mag niet. Eten geven op vaste tijden niet goed, ze moeten maar afwachten wanneer het eten komt.
Als bestraffing hard op de snoet slaan en in het nekvel pakken en de hond flink door de lucht laten vliegen. Verder homeopathische druppels tegen agressie. Alles geprobeerd, het werkte niet echt.
Zelf aan het experimenteren gegaan en mijn "common sense" gezond verstand gebruikt, misschien toevallig werkzaam.
Geweld zoals schreeuwen en slaan helpt niet, bovendien hou ik daar absoluut niet van. Wel verbale cordate correctie maar wel met dominante handelingen, zoals een snoet dichtdrukken met mijn handen. Heiko vast gemaakt aan een riem op momenten en plekken waar hij Spikkel aanviel. Ook voor Spikkel haar vertrouwen terug te winnen in Heiko. Zij was erg bang voor hem geworden binnenshuis. Heiko vervolgens veelvuldig beloond voor zijn goede gedrag, het niet aanvallen en tolereren van Spikkel. Op het moment van aanstaren van Heiko (zo begint een aanval naar Spikkel), het moment van ingrijpen, ferm nee roepen en af en toe zijn snuit beet beetpakken.
Nu komt Spikkel weer uit zich zelf naar beneden, dat is een goed teken.
Heiko was de laatste dagen alleen nog eventjes aan de riem vast in de keuken, de meest precaire situatie als ik kook en maakte ik hem pas los als iedereen aan tafel was. Hij valt haar niet meer aan.Ik wil natuurlijk niet te snel juichen maar ik heb er een goed gevoel over.
Het probleem met de buurhond was er nog steeds. Gisteren naar een hondenschool gegaan met Heiko en de buurhond. De trainer durfde een confrontatie beide honden los op neutraal terrein toch uiteindelijk niet aan, na lange confrontatie met beide honden aan de riem. Zijn oplossing was "pétards"; rotjes gooien op het moment "suprême" van aanvallen.
Het eerste rotje werd vandaag door de buurvrouw gelanceerd op het moment van aanval van haar hond op Heiko (of omgekeerd) wie begint is onduidelijk. Meteen na de knal schrokken zij heel erg en stopten zij onmiddellijk met vechten en ging Heiko meteen de keuken in en durfde hij vervolgens niet meer de tuin in te gaan. Wij allen lachend en juichend "efficace et comme la guerre", effectief en net oorlog in de tuin. Helaas waren beide honden het knal voorval vergeten na enkele uren. Wederom een aanval van beiden gescheiden door gaas maar nu bijna simultaan van beide kanten rotjes gegooid. Honden heftig geschrokken, staakten beide honden meteen de strijd. Ook hier heb ik een gevoel over. Maar begrijp heel goed, de rotjes liggen klaar voor als de honden weer beginnen. Het lijkt te werken maar we zullen zien.
Honden tja, dan hebben we het nog niet eens over de belangrijkste zaken gehad, zoals onze eigen kinderen. Puberend en wel, daar valt ook veel over te vertellen maar nu eerst twee weken vakantie, verlangend naar een weekje Nederland. Ik heb Jetske en Adriaan al een tijdje niet gezien, net zoals mijn ouders en die van Gerhard.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten