Een impressie van de dingen die me verwonderen, inspireren, mij simpelweg bezig houden, dit te delen via mijn blog door middel van mijn fotografie en vele andere creatieve uitspattingen.
donderdag 22 april 2010
Nederland.
Ons oude huis in Middelburg.
Ik ben graag in Nederland, natuurlijk om mijn kinderen Jetske, Adriaan, mijn ouders en schoonouders te zien. Omdat ik mijn twee oudste kinderen gemiddeld maar eens in de drie maanden zie, probeer ik mijn afwezigheid te compenseren, door zoveel mogelijk leuke dingen met ze te doen als ik er wel ben.
Mijn ouders van 81 respectievelijk 82 jaar hebben ook zo hun aandacht nodig zeker door mijn vader zijn gezondheid, mijn moeder heeft het er erg druk mee. Ik zou ze graag wat meer willen helpen en steunen. Zou ze het liefst in mijn buurt hebben, helaas niet eenvoudig te realiseren als je 1200 kilometer verderop woont.
Tijdens mijn verblijf in Nederland geniet ik van de verre horizon, de ruimte om me heen, geen bergen die de horizon belemmeren. De zee en het strand, de geluiden van meeuwen en scholeksters, het speciale licht in Domburg, waar ik ooit met veel plezier meer dan 10 jaar heb gewoond. Middelburg met zijn mooie oude huizen, ons mooie voormalige huis in het centrum. Op de markt veel terrasjes waar je heerlijk mensen kunt bekijken, zo bemerk ik ook dat er nog steeds dezelfde mensen rondlopen, staat de tijd stil? Genieten van die prachtige bloemenkraam op de Markt, mijn boeken-walhalla de Drukkerij, heerlijk de zoute haring met uitjes, mijn Deense kleding winkel met de stijl en kleuren die me goed staan, de gezelligheid van de Mug en natuurlijk het gezellig bijkletsen met mijn vriendinnen.
Nederland is toch echt gezelliger en knusser dan Frankrijk. Natuurlijk romantiseer ik ons verleden Middelburgs bestaan, zo gaat dat blijkbaar.
"Heimwee" heb ik absoluut niet, natuurlijk komt dat ook omdat ik regelmatig in Nederland verblijf.
Maar mijn "thuis" en zo voelt dat ook echt is Sassenage, waar ik me zeer goed vermaak en geniet van ons Franse leven.
zaterdag 10 april 2010
Rotjes in de tuin. !
Neutraal terrein van de hondenschool.
Een foto genomen door Gerhard van Heiko tijdens een aanval op Spikkel, godzijdank enige tijd geleden.
Van alle adviezen voor wat betreft mijn honden perikelen hielpen er weinig.
De laatste honden gedragstherapeut was voornamelijk duur maar niet effectief naar mijn mening. Jachthonden zijn niet te vergelijken met herdershonden. Heiko zou een muilkorf aan moeten doen als zij met hem zou gaan werken.
Zo mocht ik mijn honden als beloning van goed gedrag niet meer aaien op de rug, nek en het hoofd, allemaal dominante plekken. Wel op de borst en buik dit op de hoogte van de hond, dus door de knieën gebukt en zeker niet over een hond heen buigen, dat is te dominant.
Belonen voor goed gedrag met bijvoorbeeld een brokje mag niet. Eten geven op vaste tijden niet goed, ze moeten maar afwachten wanneer het eten komt.
Als bestraffing hard op de snoet slaan en in het nekvel pakken en de hond flink door de lucht laten vliegen. Verder homeopathische druppels tegen agressie. Alles geprobeerd, het werkte niet echt.
Zelf aan het experimenteren gegaan en mijn "common sense" gezond verstand gebruikt, misschien toevallig werkzaam.
Geweld zoals schreeuwen en slaan helpt niet, bovendien hou ik daar absoluut niet van. Wel verbale cordate correctie maar wel met dominante handelingen, zoals een snoet dichtdrukken met mijn handen. Heiko vast gemaakt aan een riem op momenten en plekken waar hij Spikkel aanviel. Ook voor Spikkel haar vertrouwen terug te winnen in Heiko. Zij was erg bang voor hem geworden binnenshuis. Heiko vervolgens veelvuldig beloond voor zijn goede gedrag, het niet aanvallen en tolereren van Spikkel. Op het moment van aanstaren van Heiko (zo begint een aanval naar Spikkel), het moment van ingrijpen, ferm nee roepen en af en toe zijn snuit beet beetpakken.
Nu komt Spikkel weer uit zich zelf naar beneden, dat is een goed teken.
Heiko was de laatste dagen alleen nog eventjes aan de riem vast in de keuken, de meest precaire situatie als ik kook en maakte ik hem pas los als iedereen aan tafel was. Hij valt haar niet meer aan.Ik wil natuurlijk niet te snel juichen maar ik heb er een goed gevoel over.
Het probleem met de buurhond was er nog steeds. Gisteren naar een hondenschool gegaan met Heiko en de buurhond. De trainer durfde een confrontatie beide honden los op neutraal terrein toch uiteindelijk niet aan, na lange confrontatie met beide honden aan de riem. Zijn oplossing was "pétards"; rotjes gooien op het moment "suprême" van aanvallen.
Het eerste rotje werd vandaag door de buurvrouw gelanceerd op het moment van aanval van haar hond op Heiko (of omgekeerd) wie begint is onduidelijk. Meteen na de knal schrokken zij heel erg en stopten zij onmiddellijk met vechten en ging Heiko meteen de keuken in en durfde hij vervolgens niet meer de tuin in te gaan. Wij allen lachend en juichend "efficace et comme la guerre", effectief en net oorlog in de tuin. Helaas waren beide honden het knal voorval vergeten na enkele uren. Wederom een aanval van beiden gescheiden door gaas maar nu bijna simultaan van beide kanten rotjes gegooid. Honden heftig geschrokken, staakten beide honden meteen de strijd. Ook hier heb ik een gevoel over. Maar begrijp heel goed, de rotjes liggen klaar voor als de honden weer beginnen. Het lijkt te werken maar we zullen zien.
Honden tja, dan hebben we het nog niet eens over de belangrijkste zaken gehad, zoals onze eigen kinderen. Puberend en wel, daar valt ook veel over te vertellen maar nu eerst twee weken vakantie, verlangend naar een weekje Nederland. Ik heb Jetske en Adriaan al een tijdje niet gezien, net zoals mijn ouders en die van Gerhard.
Voorjaarsfeest Sassenage.
Leven in de brouwerij in het parkje achter ons huis. Het voorjaar werd gevierd met een optocht met verklede kinderen met als thema sprookjes en legendes. Allerlei muziekbandjes, duiven en ballonnen die werden losgelaten in de lucht.
Lang leve het mooie voorjaarsweer, iedereen blij en opgewekt. Gerhard maakte een dansje in onze tuin.
donderdag 8 april 2010
Experimenteren met oude familie foto's
Van oude foto's kopieën gemaakt (originele blijven bewaard) en deze verwerkt in een collage met veel knip en plakwerk.
Details van mijn grootouders zitten op fauteuils dateert uit 1921.
Foto van mijn grootmoeder Jetske met parasol samen met mijn moeder op het strand dateert uit 1930.
Foto met mijn grootmoeder en moeder met een meneer in een berenpak te Scheveningen, gemaakt begin jaren 30.
Herinneringen komen weer boven van mijn grootouders. Mijn grootmoeder was een grandlady, had altijd de meest mooie kleren aan en mijn grootvader was een gentleman in mooie kostuums met pochet. Maar het belangrijkste was de gezelligheid bij hun thuis. De geur van poffertjes, de lucht van gekookte havermout, winkeltje spelen met mijn grootmoeder en ik haar hoge hakken schoenen passend, met mijn grootvader wandelen door de stad, waar hij om de haverklap weer een bekende tegenkwam.
Zeer waardevolle herinneringen, zeer waardevol zijn deze foto's voor mij.
zondag 4 april 2010
Pasen.
Drôme, St. Martin en Vercors.
Valchevriere.
Bois Barbu Vercors.
Bloedsinaasappel taart door Gerhard gemaakt.
Traditioneel hebben wij weer lam gegeten met de Pasen, maar ik ben er (nu pas na 5 jaar) achter gekomen dat jonge geit (chevreau) in Frankrijk ook veel als paasgerecht wordt gegeten. Volgend jaar dus ook maar eens een geitje uitproberen. Het mannetjes geitje van de leeftijd van 4 weken tot 4 maanden schijnt het lekkers te zijn. Jong en mals en te vergelijken qua smaak met zuiglam.
Noor, onze taartenkoningin had een heerlijke Zuid-Afrikaanse Melktert en Gerhard een bloed-sinaasappeltaart gebakken als dessert. Voor mij slechts een zeer klein stukje om te proeven zoals altijd. Zo was ik afgelopen vrijdag bij een afslankinstituut.(zie www.physiomins.com)langs geweest, alleen om mij te laten informeren. Er moet 10 kilo af maar dat wist ik zelf ook wel. Met coach als begeleiding, 3 x keer per week gedurende 3 maanden en allerlei apparatuur kun je 1 kilo afvallen per week, daarna 1 jaar begeleiding om op gewicht te blijven, dit alles voor het schamele bedrag van bijna 2000 euro. Leek me wat overdreven ik fiets elke dag 7,5 km met mijn honden, wandel 1 uur met ze. Nu moet er nog een uurtje op de roeimachine bij, een nog een strenger dieet, dan zou het me misschien zelf lukken.
2 de Paasdag hebben we gewandeld en mooie rit gemaakt in de Vercors ( onze hoge achtertuin). Tijdens zo'n ritje krijg je een heus vakantiegevoel, dan beseffen we ons terdege dat we boffen met ons verblijf in zo'n mooie streek.
De skipistes zijn nog steeds goed zodat er nog volop geskied kan worden. Komend weekend gaan we nog even skiën. Met Gerhard zijn hernia gaat het steeds beter. Hij heeft een kuurtje prednisolon gekregen. Het dove gevoel in zijn been is verminderd en de kracht in zijn voet is toegenomen.
zaterdag 3 april 2010
1 April kikker in je bil, poisson d'avril, April fools day
Vliegende pinquins ?!
Een 1 april grap uit 1957, Spaghetti wat groeit aan de bomen !
Je veter zit los, er zit een vlek op je shirt. Grappen die zo flauw zijn dat je pas beseft dat je in de maling wordt genomen als je de woorden 'Een april, kikker in je bil' hoort.
Ik ben even op zoek gegaan op "you tube" naar 1 april flauwiteiten en vond bovenstaande filmpjes van wonderbaarlijke vliegende pinquins en een zeer oud filmpje uit 1957, toen ik nog niet eens was geboren gevonden.
Ook in Frankrijk ( poisson d'avril) en vele andere landen ( April fools day) kent men de 1 april dag.
Abonneren op:
Posts (Atom)