Oude muziek, geen Bach of Albinoni, meer jeugdsentiment van mijn ouders denk ik.

Mijn Zuid-Afrikaanse vriendin was zeer blij met regen na een lange tijd van droogte.
" happy to see the rain! and hopes that it rains for the next 2 weeks "
Tja dat kunnen wij ons niet voorstellen. Ik stuurde haar bovenstaand filmpje,
al tappend, dansend en zingend in de regen met Gene Kelly. Een klassieker uit 1952 maar nog steeds leuk om te zien vind ik. Jammer dat zulke films niet meer worden gemaakt !

Muziek.

Na een flinke poets en opruim beurt etc. in huis vanmorgen, een lange fietstocht door weer en wind met mijn hondjes, kmam ik voldaan vanmiddag thuis en kon ik heerlijk genieten van luid galmende muziek door mijn gehele huis, zo op een door de weekse-dag, heerlijk even alleen thuis.

Hondjes met sneeuwballen.

Via facebook ben ik lid van een Engelse Springer club, waar maandelijks een foto wedstrijd gehouden wordt. Bovenstaande foto van een inzender die met de foto wedstrijd mee wou doen deze maand, deed me denken aan mijn hondjes een paar weken geleden in de sneeuw. Zij hadden tennisballen grote sneeuwballen geklit aan hun vacht. Dat is leuk ontdooien in huis, ze zijn niet zo makkelijk verwijderbaar die sneeuwballen , wel leuk versierd die hondjes, anders dan anders !

Mimosa.

Bloemen van Gerhard.

Zoals jullie wel weten houd ik erg van bloemen. Als ik Nederland ben kijk ik mijn ogen uit in de bloemenwinkels. Een waar bloemen paradijs zeker in vergelijking met de bloemenwinkels hier in Frankrijk met hun stijve en tuttige smaak en bovendien ook nog eens stervend duur.
Hier koop ik veel minder bloemen. Maar in januari en februari, als de Mimosa bloeit in de Provence, staat bij mijn in huis vaak een boeket Mimosa in combinatie met narcissen. Mimosa ruikt ontzettend lekker. Familie van de Acacia en van oorsprong afkomstig uit Australië door Engelsen geïmporteerd naar Zuid-Frankrijk.

Coco.

Heiko , alias Coco Chanel binnenkort !
Afgezien van de trieste reden om naar Nederland te zijn geweest vorige week, was het ook zeer gezellig en fijn om mijn lieve ouders heel even te zien en mijn lieve Jetske en Adriaan en wat goede vriendinnen. Jetske heeft mij naar Groningen gebracht met de auto en van af daar naar Middelburg. Heel wat kilometers afgelegd in 3 dagen. Ik was heel blij dat Jetske mij vergezelde.
Vorige week zondag ben ik teruggekomen, terwijl Gerhard in mijn vliegtuig stapte naar Nederland. We hebben elkaar niet gezien op het vliegveld. Wisseling van de wacht wederom, omdat hij die afgelopen week was thuis gekomen omdat ik naar Nederland moest.
Afgelopen week was het weer hier heerlijk zonnig, wat een verademing was na die grauwe dagen in Nederland met dat saaie platte landschap.
Heiko moet aanstaande week onder het mes om "ontmand" te worden. Hij is steeds dominanter tegenover Spikkel en tegenover andere reuen soms agressief. Zo langzamerhand zit hij onder de littekens van gevechten met agressieve reuen. Voor zover ik weet heeft hij nog geen andere honden gebeten tot bloedens toe. Nu maar hopen dat de operatie het gewenste effect heeft.

Triest.

Mijn lieve dappere vriendin is zondag ingeslapen, zoals zij dat wilde.
Een ondraaglijk lijden, het was vreselijk moeilijk om dit te moeten meemaken van haar. Nu heeft ze rust, verlost uit haar lijden en merkt ze nergens meer iets van. Ik ben trots op haar, zo stoer en dapper was ze tot aan het einde toe.
Vriendinnen al meer dan 40 jaar. Onze jeugd hebben voornamelijk samen doorgebracht op de gravel van de tennisbanen. Van districts, club, conditie en team trainingen, districtsjeugdkampioenschappen, competitie, tournooien, trainingskampen op Papendal, Nederlandse kampioenschappen en Internationale uitwisselingen. Heel veel gebridged, samen met onze toenmalige partners met veel restaurant bezoek met altijd Tia Maria toe. Daarnaast samen racefietsen, gehockeyd en gegolfd. Zij was mijn getuige op mijn huwelijk.
Ook in mindere tijden waren we samen. Beide zonder partner, ik gescheiden en zij vrijgezel. De betere tijden met heftige verliefdheden met onze huidige partners. Wat hebben we een pret samen gehad. Daarna beide getrouwd en weer happy en nog wat kinderen barend. Heel af en toe een weekendje met z'n tweeën er tussen uit. Altijd weer ouderwets gezellig en vertrouwd. Onze telefoongesprekken niet erg regelmatig, maar wel lang, net als of we elkaar gisteren nog hadden gesproken. We hebben enorm veel plezier gehad samen, lief en leed gedeeld. Dat zal ik nooit vergeten en zal haar erg missen. We hadden nog zoveel plannen samen.
Morgen ga ik weer naar Nederland om vrijdag haar begrafenis bij te wonen.

Een ongeluk zit in een klein hoekje.

Vorige week maandag is voor de 2 de keer in ons dorp sneeuw gevallen.
Ik als sneeuw liefhebber geniet er met volle teugen van, net zoals mijn hondjes die van gekkigheid rond rollen en "Springer a like" energieker rondspringen.
Heel vervelend ben ik uitgegleden op een stuk ijs voor onze deur. In eerste instantie dacht ik dat het wel mee viel qua pijnlijke knie en pols. Echter in de loop van de dag werd mijn knie steeds pijnlijker. Pas de volgende morgen naar mijn huisarts gegaan omdat ik niet meer zonder pijn kon lopen. Huisarts gaf meteen weer heftige Franse medicatie. 2 x 100 mg Diclofenac, pijnstiller en ontstekingsremmer en 6 tot 8 x 500 mg Paracetamol met 6 tot 8 x 30 mg codeine als pijnstillers. Codeine echter wordt in het lichaam omgezet in morfine. Zoveel heb ik daar niet van genomen als nuchtere Nederlander. Dan zou ik heel de dag slapend op de bank hebben doorgebracht en volkomen verdoofd zijn geweest.
'S middags moest ik een röntgen foto en een echo laten maken. Geen zichtbare breuken en scheuren waren te zien. Wel verkalkingen bij het spaakbeen, bij de pees- aanhechting wat duidt op een oude ontsteking. Via de echo was te zien dat er een ontsteking is in de buurt van de buitenste knie band, die ook verstuikt is. De Franstalige diagnose was al volgt: Integrite osseuse, gonarthrose gauche moderee, multiples calcifications au niveau de l'insertion distale du biceps femural sur la tete de la fibula, aspect echographique compatible avec une entorse du plan ligamentaire collateral externe, pas d'epanchement intra-artericulaire associé.
Met rust en eventueel ontstekingsremmers te genezen ? Of meteen maar een kunstknie regelen ?
In Frankrijk ga je niet altijd naar een ziekenhuis voor een röntgen foto maar naar een zelfstandig gevestigde röntgenoloog. Meteen betalen, foto's en verslag neem je zelf mee naar je arts als er iets aan de hand is. Het zelfde geldt voor laboratorium onderzoek. Zo kun je ook zonder verwijzing van een huisarts meteen naar een specialist.
De rust heb ik genomen voor zover dat mogelijk was en in mijn karakter zit. Op krukken gelopen, been omhoog met af en toe ijs erop. Gerhard liet de honden zoveel mogelijk uit, verder was de tuin hun uitlaat domein.

Heiko heeft een muskusrat vermoord !

De beste wensen voor 2010 in goede gezondheid !

Mijn beide dochters in de leer in mijn atelier.


Gezellig druk waren de afgelopen weken. Jetske op bezoek en Lennart een vriend van
Jurren. Helaas was het weer uitermate slecht. Veel regen en hoge temperaturen, daardoor ook slechte sneeuw op de pistes. Weinig kunnen skiën.
Oud en Nieuw was gezellig, de kinderen waren met elkaar weer veel bordspellen aan het doen.
Ook dit jaar weer oliebollen en appelbeignets gebakken met verse gist. Olie-bollen mixen kennen ze hier niet. Dit jaar waren ze een stuk beter gelukt, niet zoals vorig jaar sompige vette meelballen.
Afgelopen zaterdag konden we eindelijk skiën in Chamrousse. Er was verse sneeuw gevallen en het weerbericht zag er goed uit voor die dag. Halverwege de rit er naar toe werd de weg steeds besneeuwder. Bijna elke auto deed zijn sneeuwkettingen om. Uiteindelijk hebben wij dat ook maar gedaan ondanks het feit dat we winterbanden hebben.
Toen we na een lange en langzame rit eindelijk bovenkwamen op 1750 meter, scheen de zon, beneden, boven Grenoble was de lucht pikzwart. Er waren goede en vrij makkelijk pistes, echter het was steenkoud met temperaturen van min 11 tot op de top min 30.
De beide jongens, Jurren en Lennart waren op een snowboard. Lennart blijkt een zeer snelle & goede leerling te zijn. Wij de dames, Jetske, Noor en ik op onze gewone vertrouwde skies. Skiën is net als zwemmen en fietsen, iets wat je nooit verleerd. Zeker met de tegenwoordige skies gaat het skiën super makkelijk. Wat een verschil met 30 jaar geleden op Alpine skies van bijna 2 meter lang.
Aan het einde van de dag naar beneden gereden wederom met sneeuwkettingen. Toen de weg weer goed begaanbaar was, de kettingen laten afhalen door Jetske. Dit ging vrij lastig omdat ze vast gevroren waren. Toch handig zo'n handige dochter.
Dat het verwijderen van sneeuwkettingen niet altijd zonder gevaar gaan, bleek uit het feit dat er 2 mensen in het gras zaten. Wat bleek nu, zij waren beide uitgestapt om hun sneeuwkettingen te verwijderen, vervolgens gleed hun (leeg dus) auto het ravijn in ! Hoe ze dat in vredesnaam voor elkaar hebben gekregen, geen handrem erop ?, komt mij vreemd voor, eigenlijk ongelofelijk stom !
Wij arriveerden gelukkig heelhuids zonder schade thuis, weliswaar na weer veel oponthoud en files. De Vercors is toch veel sneller en makkelijker te bereiken voor ons. Daar ligt nu sinds maandag genoeg sneeuw.
De volgende dag zijn onze gasten vertrokken. Ik heb vervolgens het huis "ont-Kerst", ben het dan altijd helemaal beu met al die Kerst kitch-troep. Puinruimen en andere achterstallige zaken gedaan, eigenlijk tot vandaag daarmee bezig geweest. Nu heb ik weer tijd om een beetje bij te komen. Inmiddels is het bij ons in het dorp ook besneeuwd en dus winters.