Paardrijden een goede afleiding.

Gisteren kwam mij een vreselijk bericht ten ore. Mijn vriendin waar ik het langst vriendin mee ben, al bijna 40 jaar, is ongeneeslijk ziek, een kwestie van een paar maanden nog. Mijn gedachten zijn bij haar, haar man en kinderen.
Lief en leed hebben we gedeeld, maar vooral veel plezier hebben we samen gehad. Dat koester ik, zij zal nooit verdwijnen uit mijn gedachten, " carpe diem" pluk de dag!

Vakantie

Raquettes de neige.

Ons uitzicht vanuit ons huis.

Sinds zaterdag hebben de kinderen vakantie, " vacance de Toussaint " in het Nederlands, " Allerheiligen" vakantie.
Een vakantie van anderhalve week, volgende week donderdag en vrijdag moeten ze weer naar school.
Noor had zaterdag een " haloween" feestje bij een Canedeze vriendin en wat nog wat andere kinderen van school. Nu heeft ze haar Canadeze vriendinnetje te logeren thuis. Dikke pret, slappe lach en vooral veel " silly" humor, vermaken ze zich uitstekend samen. Winkelen doen ze ook graag. Vanmiddag heb ik ze naar een groot overdekt winkelcentrum gebracht.
Gerhard is op dit moment in Rotterdam, daar moet hij regelmatig voor zijn werk naar toe. Met een boodschappenlijst van de kinderen zal hij ons voorzien met een lading pepernoten, drop en stroopwafels.
Inmiddels is vorige week de eerste sneeuw gevallen op zo' n 2000 meter. Weer een prachtig uitzicht! Zo krijg je zelfs zin in de winter. Ik ben van plan om " raquettes de neige " aan te schaffen. Een soort sneeuw schoenen, lijkend op tennisrackets, waardoor je ook door diepe sneeuw kunt lopen en meer grip hebt op ijs en sneeuw. Ideaal om met mijn hondjes, net zoals vorig jaar bergwandelingen te maken.
Sinds een paar weken ben ik lid van een Nederlandse boekenclub. Elke maand wordt er een Nederlands boek besproken, telkens door iemand anders, wisselend bij een van de leden van de club thuis.
Afgelopen zaterdag heb ik voor het eerst na de vakantie weer paard gereden. Gerhard is al enige weken aan het lessen geweest en blijkt een geboren " cavalier " te zijn. Noor heeft het paardrijden ook weer opgepakt. Voor mij was het paardrijden weer wennen. Het paard waar ik op moest rijden is nieuw bij de manege, het bleek achteraf om een afgedankt race paard te gaan, die ook nog niet helemaal gewend is aan de gewoontes van de manege. Dat was geen succes, het opsteigen was al lastig omdat hij niet stil bleef staan. Gelukkig kreeg ik de kans om te wisselen met een rustiger exemplaar. Nu heb ik flinke spierpijn. Aanstaand weekend gaan Gerhard, Noor en ik een buitenrit maken met Nederlandse vrienden.
Volgende week woensdag heeft Noor een hockeystage bij de hockeyclub van Grenoble.
Met Jetske gaat het goed, ze heeft het druk met haar stage op een VWO afdeling. Voor het eerst voor de klas, lange en vermoeiende dagen. Sinds kort woont ze samen met haar vriend Stephan en zullen ze per 1 december samen een nieuw appartement betrekken. De studentikoze onderkomens beginnen een beetje te irriteren met hun puinhoop, herrie en weinig privacy. Nog een half jaartje en het studentenleventje zit erop voor hun beiden.
Adriaan is aan de beterende hand, woont in een mooi huisje in Middelburg en is goed en positief bezig.
De 2 de week van de kerstvakantie komen ze gelukkig richting ons. Daar verheug ik me erg op !

Waar is je geld nog veilig ?

Geitenwollen sokkel, door Youp van het Hek.


Niemand in Den Haag neemt Edje Nijpels iets kwalijk. Zijn schnabbeltje bij de DSB was een van zijn 73 baantjes. Zoals hij nu niet snapt waarom hij iets hoogs bij het ABP is, zo begreep hij toen niet waarom hij commissaris bij de DSB was.

Opeens zat hij er. Hij vond de vergaderingen altijd wel gezellig. Dirk was zo’n eenvoudige jongen met zijn blokjes kaas en bitterballen. De DSB was een beetje het FC Heerenveen van de banken. Geen spatje kapsones.

Hoe je aan zo’n baantje komt? Ze noemen elkaar. Zo heeft Ed de naam van Robin weer laten vallen. Die zat financieel even niet lekker in zijn vel en voor hij het wist stond Wognum in zijn tomtom. Toen de chauffeur zei: „We gaan naar Dirk”, dacht hij in eerste instantie aan de supermarkt. Robin mocht Frank de Grave opvolgen.

Grappig dat Frank in Den Haag Robin ooit opvolgde als staatssecretaris. Kleine wereld noemen we dat. Frank was er door Dirk hoogstpersoonlijk uitgeflikkerd. Scheringa vond de naam De Grave in het bestuur van een ten dode opgeschreven bank niet lekker klinken en daarbij stelde Frankie veel te bijdehante vragen. Zo viel het woord oplichting helemaal verkeerd bij Dirk, die zelf wel bepaalt wat fraude is. Een beetje god duldt geen advies. En het lenen van meer dan 100 miljoen van zijn eigen bank voor zijn hobby’s was een privékwestie waar die Frank gewoon niks mee te maken had. Dirk vond hem helemaal een achterbakse gluiperd toen hij hoorde dat hij na zijn ontslag alles bij Nout was gaan klikken. Of Dirk daarna bang was?

Als je in Nederland voor iemand niet bang hoeft te zijn is het voor Wellink. Die had het in die tijd overigens veel te druk met de nasleep van die Ice Save-affaire, waar hij toen ook al zo magistraal en adequaat bovenop zat. Nout, die zelfs de boekhouding van de plaatselijke tennisclub ooit in het honderd liet lopen, is al jaren het lachertje van de Nederlandse financiële wereld. Niemand neemt hem serieus. Vooral Gerrit windt hem om zijn flippervinger. Zalm zegt altijd: „Gewoon hard gaan lachen als Nout iets heeft voorgesteld, dan wordt hij vanzelf onzeker en daarna doen we lekker wat we willen!” Toen Zalm doorhad dat het bij Dirk een redelijk criminele bende was heeft hij wat vriendjes gebeld en die hebben hem bij Bos getipt. Bij de ABN Amro krijgt hij ook betere bonussen. Bij Dirk kreeg hij principieel niet meer dan een seizoenkaart van AZ en wat tickets voor dat slaapverwekkende schaatsen.

Ondertussen is het voor iedereen een geruststelling dat we door alle banken jarenlang even hard genaaid werden als door Dirk. Politie erop af? Is ingewikkeld. De AFM mag geen namen van de andere vijf oplichters noemen. Anders donderen ze allemaal om. Vanochtend onder het scheren zong Gerrit zachtjes: „Maar liever dat nog dan het bord voor je kop van een Lakeman want daar word je alleen maar slechter van!” Of Robin een goede financiële regeling getroffen heeft met Dirk? Wat denkt u zelf?

En nu onze held Dirk van zijn geitenwollen sokkel is gevallen? Nu gebeurt er niks. Edje, Robin en Gerrit zwijgen als De Grave. Dit alles onder het aloude motto: als je geschoren wordt moet je stil blijven zitten. Robin gaat over een tijdje zeggen dat hij binnenskamers wel degelijk gewaarschuwd heeft, maar dat hij verder geen openbare paniek wilde zaaien. Edje geeft binnenkort eerlijk toe dat hij nooit een stuk heeft gelezen, maar dat hij ook niet de indruk had dat dat van hem verwacht werd. Zalm wacht en lacht het onderzoek vrolijk af en weet als doorgewinterde politicus dat het geheugen van de mensen slecht is. Alzheimer is nationale kwaal nummer 1!

Une bursite of te wel een slijmbeursontsteking...

Sinds vorige week had ik al wat last van mijn schouder. Met wat pijnstillers en ontstekingsremmers ging het redelijk. Tot vrijdagavond en nacht, toen verging ik plotseling van de pijn en hielpen de pijnstillers niet meer. Ik heb geen oog dicht gedaan die nacht. Gelukkig werken de huisartsen hier ook op zaterdag ochtend. Nadat ik had gebeld kon ik meteen terecht. Kreeg een injectie met verdovings vloeistof en een ontstekingsremmend middel rechtstreeks in mijn schouder gespoten. Verder pijnstillende tabletten die onder de opiumwet vallen en ontstekingsremmers. Als ik op tijd mijn medicijnen neem en mijn schouder niet gebruik heb ik niet of nauwelijks pijn meer. Gelukkig was het weekend en heeft Gerhard de meeste taken zoals honden uitlaten, was ophangen en eten koken overgenomen. Nu doe ik het rustig aan, doe alleen de hoognodige lichamelijke activiteiten en type met 1 vinger op mijn computer. Heb vesten en blouses aan met knopen aan de voorkant, waardoor ik mijn armen niet omhoog hoef te doen. Auto rijden mag ik niet vanwege mijn medicijnen, maar dat ging vorige week ook al knap beroerd vooral als er veel gestuurd moest worden en ik de richtingsaanwijzer moest gebruiken. Hopelijk gaat het snel over, want mijn handen jeuken om weer wat te kunnen doen!

Teleurstellend Zuid-Afrika.

Regelmatig heb ik contact met kennissen en vrienden in Zuid-Afrika. Meestal krijg ik leuke en goede berichten te horen en wakkert mijn heimwee naar Zuid-Afrika een beetje aan.
Echter vorige week donderdag kreeg ik twee akelige berichten. Via een kennis (Henriette-there is sad news of Gina) die een overlijdens advertentie zag van Gina, een vrouw die samen met haar man Neil ons veel heeft verteld over het leven in Port Elizabeth, ons 2 maal zeer gastvrij heeft ontvangen en die direct na onze aankomst op de stoep stond met een fles champagne en bloemen.
Vervolgens in de avond een bericht dat de zwager van mijn vriendin was vermoord op zijn boerderij vlakbij Uytenhage!
Naast het intense verdriet van de familie, ook enorme woede en teleurstelling over de mentaliteit en criminaliteit in Zuid-Afrika !

hello i find myself on my own with a terrible tragedy that happened tonight as we speak to my sister's partner in life....murdered in uitenhage on his farm; .... (ik noem geen persoonlijke namen) went with her, as she was staying in PE at her home tonight and he was staying on the farm alone....you are the only one i can vent this bad news to....sorry.

Nous sommes bouleverses!!, l'Afrique du Sud est un paradis, sauf son insécurité qui est un enfer !!! Difficult to process, emotions of sorrow, of anger and questions . Wij zijn sprakeloos !

Notenkrakers.

Afgelopen week was het tot en met woensdag nog zeer warm met 27 graden. Vanaf donderdag is het wisselvallig, herfstachtig en 10 graden kouder geworden. De oever van de rivier ligt bezaaid met walnoten en daar zijn mijn honden gek op. Ze eten ze in het geheel op, ik heb dus twee notenkrakende hondjes. Meestal doe ik ze aan de lijn omdat het me toch niet al te goed lijkt voor hun maag en ingewanden. Ik trap er meestal een paar kapot en geef ze gepeld aan mijn hondjes te eten. Vorige week donderdag belde ik mijn vriendin Pollien om te bedanken voor het boek " Zoete mond " van Thomas Rosenboom, met op de voorkant een puppie springer op de arm van een jongentje. Een goed boek trouwens. Zij vertelde mij dat hun hond Nougat bijna gestikt was in een walnoot, zij hebben een walnotenboom in de tuin staan, dus Nougat mag niet meer alleen in de tuin, schrikken hoor. Trouwens ik versprak mij eventjes in het Frans, ik had het over cerveaux ( hersenen) in plaats van cerneaux ( noten ). Kon gelukkig het nog ter plekke corrigeren ! Qua vorm lijken walnoten zonder bast wel op hersentjes !

http://www.thomasrosenboom.nl/boekboek/show/id=39423

informatie walnoten :http://translate.google.nl/translate?hl=nl&sl=fr&u=http://fr.wikipedia.org/wiki/Noix&ei=hgPTSq7pNc314AbGqsGFAw&sa=X&oi=translate&resnum=2&ct=result&ved=0CA8Q7gEwAQ&prev=/search%3Fq%3Dnoix%2Bde%2Bcerneau%26hl%3Dnl%26safe%3Doff%26sa%3DG

Les batteries, kwartels en cantharellen!

Nog steeds prachtig zomers weer hier in Sassenage. Eigenlijk hoef je hier niet naar het weerbericht te kijken omdat de zon bijna elke dag schijnt. Daar ben ik nog steeds verrast door, wat een verschil met Nederland. Deze week worden er weer 25 plus dagen voorspeld.
Vorig weekend in de Chartreuse wezen wandelen met kennissen en gisteren samen met Gerhard 3 uur gewandeld hier in de buurt naar de Batteries. Een verdedigingslinie waar vroeger kanonnen stonden. Mooie steile bergpaden met weidse uitzichten over de vallei.
Heerlijk cantharellen gegeten, als je ze bakt is de hele keuken verzadigd door bosgeuren. Daarna nog wat zielige vogeltjes (zie foto), " cailles" of te wel kwartels gegeten, geflambeerd in de Calvados met stukjes gebakken appel.
Alles gaat hier gewoon zijn gangetje, wij genieten hier van alle goede dingen!

Nagekomen foto' s van Gerhard zijn parapente avontuur.