Een impressie van de dingen die me verwonderen, inspireren, mij simpelweg bezig houden, dit te delen via mijn blog door middel van mijn fotografie en vele andere creatieve uitspattingen.
Tijdens onze vakantie op Corsica, Toscane maar zelfs ook in ons dorp Sassenage, met name toen het zeer warm was met 36 graden, hoorden we regelmatig het harde getjirp van cicades. Een ongekend bijna metaalachtig hard geluid. Alleen de mannetjes exemplaren kunnen zoveel decibellen produceren, zodanig dat het bijna irritant en te overheersend is. (zeker voor mijn linker suisoor !)Die mannetjes willen maar een ding; vrouwtjes lokken ! Ik vroeg me dus ook af, hoe is het in godsnaam mogelijk dat zo'n klein beestje zoveel herrie kan produceren? Ook het feit dat ik nooit in levende lijve een cicade heb gezien, " je hoort ze wel maar ziet ze niet " maakte me zeer nieuwsgierig. Dankzij Wikipedia; http://nl.wikipedia.org/wiki/Cicaden , Internet; http://fr.wikipedia.org/wiki/Cicadidae en "you tube" deze keer een prachtige BBC " über Britishe reportage" dan besef ik me weer terdege wat een luxe en gemak hebben we nu eigenlijk tegenwoordig vergeleken met 20 + jaar geleden. Ondanks het feit dat ik me dagelijks erger over de mate van computer gebruik bij mijn kinderen, zijn er ook grote voordelen voor het vergaren van informatie, kennis, vaardigheden ( mijn zoon kan een prima robot chirurg worden), niet te vergeten het onderhouden van (verre) contacten en netwerken. Daar doe ik ook maar al te graag aan mee, hoewel.......er zijn nadelen, voordat je het weet ben je bijna "SPAM"! p.s. Sorry, mijn excuses voor het onbedoelde gênante uitnodigen van mijn hele adressenbestand voor mijn LinkedIn account. Dat was niet mijn bedoeling en ik had niks in de gaten, tot dat er heel veel mails kwamen.............! Weer wat, meestal oppervlakkige connecties rijker............
Vandaag heerlijk gefietst met Spikkel naar een daalders mooi plekje met zonnebloemen. Ik had in het begin van de zomer tijdens het paardrijden dit veldje ontdekt. Later kwam ik een gigantische stapel met houtenkratten tegen, bijna kunst, kunstmatig in een prachtig overweldigend landschap.
Strand vondsten van Corsica, word vervolgd....... Stenen in de rivier de Golo op mijn manier weergegeven. Brave aquarel van de rivier de Golo te Corte op Corsica. Klaprozen "deuxième", acryl & gemengde technieken. Lino stempels gemaakt van klaproosvormen op gesso afgedrukt om structuur te verkrijgen. Nu even genoeg klaprozen, begin me te ergeren aan de "blommetjes" truttigheid.
Jurren zijn ingreep was afgelopen dinsdag. Toen de verdoving uitgewerkt was hielpen de 1 ste keuze pijnstillers niet en moest hij het sterkere Traumadol nemen. Valt onder de opiumwet. Ze zijn hier niet kinderachtig met medicijnen !! De volgende dag kwam een verpleegster het verband verwisselen. Ik was blij dat ik dat niet hoefde te doen. In het bad werd heel voorzichtig het verband afgeweekt en los gemaakt. Jurren viel bijna flauw van de pijn en van het zien van zijn voet. Na 2 dagen werd alles weer draaglijker gelukkig. Heiko zijn poot gaat goed, maandag moeten de hechtingen eruit, dan kan hij eindelijk weer heerlijk rennen en zwemmen. De vlooien bestrijding leek meer op een chemische oorlog. Met spuitbussen die in elke afgesloten kamer 2 minuten sprayen, na 4 uur mogen de deuren en ramen weer open. Voor en na alles stofzuigen. Alles van eitjes, larven, vlooien en teken zou dood moeten gaan. Honden weer gewassen met vlooienshampoo, na 2 dagen weer Frontline druppels in de nek, ze ontwormd, dat doe ik standaard elke 3 maanden, 2 dagen niet zwemmen. Alles weer gewassen, wat te wassen viel, stofzuigen, dweilen. Mijn huis is nog nooit zo schoon geweest ! Dat terwijl ik geen vlo in huis heb gezien alleen maar een paar exemplaren op mijn honden, die maar niet willen verdwijnen. Ik begin er bijna paranoia te worden, want ik droom zelfs van vlooien. Misschien ligt de oorzaak in de tuin !...........pfffffffffffffff. Maandag moet ik naar de dierenarts voor Heiko misschien heeft hij een oplossing.............
Tijdens onze vakantie was Jurren thuis in Sassenage vergezeld door Jetske en later met haar vriend Stephan. Jurren was zeer blij dat hij niet met ons mee moest op vakantie en telde de dagen af dat Jetske weer in Sassenage zou zijn bij hem. Met een gerust hart zijn wij Gerhard, Noor en ondergetekende vertrokken voor 2 weken Corsica en enkele dagen Toscane. Natuurlijk waren wij ook heel blij dat de honden thuis konden blijven en niet in een kennel of mee naar Corsica met gevolg vele uren in een warme auto en vast op een camping, niet echt aangenaam met een waakse blaffende Heiko. Dank je Jetske en Stephan voor alle goede zorgen ! Echter op het thuisfront ging niet alles vanzelfsprekend. Spikkel bleek een ingegroeide grasaar te hebben die er niet vanzelf meer uitging met als gevolg een ingreep onder narcose. Ik was nog de dag voor ons vertrek bij de dierenarts geweest, deze schreef antibiotica voor en gaf het advies als het er binnen een paar dagen er niet beter uitziet, terugkomen. Helaas ging het niet goed na enige dagen, haar poot was heel erg opgezwollen door abcessen. Zij moest geopereerd worden nog dezelfde dag, ook nog eens ander algehele narcose ! Dinsdag had Jurren zijn eerste pijnlijke operatie aan zijn tenen. Kortom Jestke was meer als een verpleegster aan het werk dan op vakantie. Bovendien was het zeer warm, eigenlijk te warm voor allerlei activiteiten. Deze bleven beperkt tot veel zwemmen in ons zwembad, naar de waterval met zijn schaduw om verkoeling te zoeken. Een ander vervelend probleem was de steeds weer teruggekeerde vlooien. Ondanks chemische wapens zoals "Frontline combo" in plaats van om de 4 weken, om de 2 weken, vlooienshampoo, vlooienspray, vlooienhalsbanden, alternatieve "teatree oil" veelvuldig stofzuigen van het hele huis, kammen met speciale vlooienkam, alles wassen waar de honden in de buurt waren geweest, bleef het probleem bestaan. Zo was Jetske ook bezig met vlooienbestrijding en ik voor haar komst en na haar komst. Gelukkig werden wij zelf nog niet besprongen ?! Toch raar, want in de 5 jaar dat ik honden heb is me dit nog nooit overkomen. Het is toch echt geen zwijnenstal bij mij in huis ! Vervolgens stapte Heiko afgelopen maandag op iets zeer scherps in de Isere. Met als gevolg een bijna geamputeerd kussentje onder zijn poot, een zeer diepe wond die gehecht moest worden. Hij werd geopereerd onder algehele narcose. Voor Heiko 14 dagen rust, niet los, niet zwemmen, niet eenvoudig voor een energieke waterjachthond. Nu nog steeds hinkeld hij op 3 poten, best wel zielig. Overmorgen is Jurren zijn 2 de en laatste teen ingreep. Ook best wel zielig ! Ik moet morgen een verpleegster regelen om de dag na de operatie bij ons thuis het verband te vervangen. Volgens mij kan ik dat heel goed zelf, maar ja. We zijn in Frankrijk, daar gaat alles wat overdrevener! Voor deze ingrepen had ik al twee toestemmings en aansprakelijksheids formulieren moeten ondertekenen, op de dag van de ingreep wederom! Goed is alle duidelijke schriftelijke informatie met een duidelijke uitleg over de ingreep. Welke verbandmiddelen je in huis moet hebben. Wat je moet doen voor de ingreep zoals het wassen met betadine zeep, open schoenen en eventueel krukken regelen voor na de operatie. Wat je niet mag doen zoals krabben aan wondkorsten ? en andere pijnlijke gevolgen van de ingreep. Al met al een goed gevuld grijs medisch dossier, die in het bezit blijft van de patient. Mooi, na al deze medische avonturen, heb ik er even helemaal genoeg van. Ik vergeet bijna te vermelden dat Gerhard een elleboog bursitus had. Een indrukwekkende zwelling aan zijn elleboog maar met een forse Franse prednisolon kuur is het een stuk minder opgezwollen. pfffffff Nog 3 weken en dan ga ik met Jurren en Noor naar Nederland waar ik 3 weken een huis heb gehuurd in Middelburg. Leuk met vrienden en vriendinnen bijkletsen en leuke dingen doen zoals het Zeeuws nazomerfestival bezoeken. En niet te vergeten onze ouders bezoeken in Groningen. Die liggen ook een beetje in de lappenmand met een beknelde nekzenuw van mijn vader en een nieuwe knie voor mijn moeder. De komende weken dobber ik nog even rustig verder op een luchtbedje in mijn zwembad. Het is hier na het slechte en natte voorjaar echt snikheet. 29 graden is voor ons een welkome verkoeling na dagen van 36 graden.
Toscane. Corsica. Vanaf Toulon zijn we vertrokken per boot naar Corsica met Mobylines, een Italiaanse maatschappij. Best goede hut om in te slapen, boffen met heerlijk Italiaans eten met "antipasti" aperitiefhapje gevolgd door "primi" pasta, risotto of soep, daarna een "secondi" vlees- of visschotel opgediend met met "contorno" groentes en of aardappels. Daarna "formaggio" kaas en "dolce of frutta" nagerecht of fruit, daarna een espresso voor Gerhard en een cappuccino voor mij. Na het eten genoten van een prachtige zonsondergang. Redelijk geslapen maar weer vroeg op. We kwamen om 6 uur 's ochtends al in Bastia aan. Na een "petit dejeuner" ontbijtje in Bastia richting Saint Florent voor boodschappen, daarna naar onze camping in Patrimonio, midden in een wijngebied (met lekkere wijntjes), camping gelegen direct aan het strand. Het was nog redelijk stil op Corsica met toeristen, het hoogseizoen begint pas half juli. Genoten van zwemmen en het snorkelen in een aangename warme en heldere Middenlandse zee. Een prachtige rondrit gemaakt naar het noordelijkste gedeelte van Corsica "cap Corse". Met zeer smalle en slingerende wegen. Haast moet je niet hebben op Corsica! We hebben genoten van het prachtige ruige landschap van Corsica met zijn hoge bergen, prachtige baaitjes en idyllische strandjes, authentieke bergdorpjes en kustplaatsen. Onze tweede camping was in Osani, vlakbij Porto en de beroemde "Calanches" van Piana, prachtige gigantische oranje rotsformaties en het natuurreservaat "Scandola". Dit natuurreservaat van ca 1000 ha zee en nog eens 1000 ha rots en kliffen werd in 1983 door Unesco uitgeroepen tot werelderfgoed. De zee zit hier vol vis, het water is azuurblauw en onder water is het een wereld van kleuren Met een gehuurde Zodiac boot het reservaat vanuit zee bekeken en Girolata bezocht. Alleen te bezoeken te voet of per boot. De vegetatie is prachtig op Corsica. Veel steen en kurk eiken, pijnbomen, vijgenbomen, tammekastanjes, eucalyptusbomen, gele brem en "maquis" een een ruig en kruidachtig struikgewas. De vele soorten bloemen en vlinders zijn er prachtig. De oleanders en bougainville bloeien er uitbundiger dan bij ons in de tuin. Per kano de prachtige Fangu delta bij Galeria bezocht, een zoetwaterreservoir met heel veel waterlelies, diverse soorten watervogels en waterschildpadden. In het binnenland zagen we wilde vrij donkere varkens. Ook wintersport is mogelijk in de winter, slechts op kleine schaal. De derde camping was bij Corte in het binnenland prachtig gelegen aan de Golo rivier. Daar hadden we een prachtig grote plek, buren waren niet te zien. Het weer was 2 weken lang perfect, wel warm maar gelukkig was er de zee of een rivier om verkoeling te zoeken. Het oude Corte is net als Bastia een citadel, een hoog gelegen vestingwerk, goed voor een mooi uitzicht ! Na 2 weken Corsica in Bastia de boot genomen naar Livorno in Italië. Slechts 4 uur durend, heerlijk relaxed op het dek in de zon met een verfrissend windje de boottocht doorgebracht. In Quardistallo, even onder Livorno, vlakbij Volterra in Toscane nog 4 dagen doorgebracht op een luxe camping met teveel Nederlanders. Genoten van Italiaans eten, Chianti, de mooie taal Italiaans, Volterra, San Gimignano, Siena en het mooie Toscaanse heuvelachtige landschap met olijfbomen, wijnranken, gemaaide korenvelden en cipressen. Na al die overweldigende natuur van Corsica en de cultuur en historie van Toscane was het weer tijd en had ik ook wel zin om weer naar huis te gaan.
